Witaj Amis. Czasami najlepsze, w nadmiarze się przeje. Pewnie i tak jest z moimi wierszami.....Może im też się należy ode mnie odpocząć?
No tak - uśmiech też kosztuje - swoje lub czyjeś szczęście, kawałek radości, dwa bociany w gnieździe albo widok wierzby płaczącej która nie płacze.....Rozterki to przecież ludzka specjalność.....Osładzam sobie te wszystkie braki graniem na lutni - a niech mnie chociaż lutnia kopnie.....
Los też się może zerwać z pościeli - trzeba tylko go w porę obudzić.....zanim ciepło wystygnie. . Pozdrawiam i dziękuję.

Amis, oj piękny - jak 100 gitar zaprzężonych w jedną....i choć to 85 letnia babcia, trzyma się jak mało która - po lekkim liftingu sama się pcha do rąk - każdy kto gra, chce ją jeszcze brzydko mówiąc "przelecieć....." Pozdrawiam.