Jakże bliskie są mi takie poszukiwania:



w sumie straszliwy banał, ale ja też lubię takie poszukiwania.
W ogóle klimat tego wiersza odczuwam podskórnie..

W drugiej strofie wydaje mi się, że niepotrzebne jest dopowiedzenie:



bo przecież gdyby były z innego materiału korniki, czy cokolwiek innego, co zjadło ową framugę nie dałoby rady wpierniczyć. No chyba, że rdza zżera, ale to nie pasuje do klimatu. Tu 'widać' bez dopowiedzenia, ze drzwi są drewniane.

Nie rozumiem dlaczego oddaliłaś od reszty wers z 'marzeniami'. Brzmi przez to sztucznie. Gdyby był razem z resztą płynąłby z wierszem, a tak - niepotrzebna pauza. Przynajmniej ja tak czuję, ale oczywiscie mogę się mylić. Jak coś pokombinujesz, to przyjdę z oceną. Teraz jeszcze nie

romantyczna,
mnie jeszcze jedno wyrażenie przeszkadza. wytłuszczone.



to jasne jak słońce, że do siebie, a nawet jak do kogoś, to i tak owo dopowiedzenie jest niepotrzene, bardzo nawet niepotrzebne i zbędne.

i podpowiem jak to rozwiązać. podam kilka przykładów, msz pasujących, coś wybierzesz, albo wpadniesz na inny trop byle nie do siebie

szukam cię w oczach niezapominajek.

już dawno zgubiłaś drogę. we mgle.

między nami tyle trzeszczących schodów,

ciężko zliczyć wrastające w skórę



szukam cię w oczach niezapominajek.

już dawno zgubiłaś drogę. echo pytało.

między nami tyle trzeszczących schodów,

ciężko zliczyć wrastające w skórę


szukam cię w oczach niezapominajek.

już dawno zgubiłaś drogę. pośrednie sny.

między nami tyle trzeszczących schodów,

ciężko zliczyć wrastające w skórę



pukam również o drzwi framuga zwyczajowo i niezmiennie jest częścią drzwi i zbędne jest dopowiadać. to wynika z treści, że staje i się opiera o jakąś część drzwi. a jeśli nawet komuś przyszłoby do głowy okno, to też nie byłby zły domysł. ileż razy, jako dziecko, zamiast wejść do domu, zaglądałam do babcinej kuchni przez otwarte okno



dodatkowo przeszkadza mi jeszcze interpunkcja, nad którą można by jeszcze pomyśleć, ponieważ potykałam się, czytając. przecinki i kropki zdają się w tym układzie przeszkadzać bardziej, niż pomagać. mam propozycje.


szukam cię w oczach niezapominajek.

już dawno zgubiłaś drogę. echo pytało.

między nami tyle trzeszczących schodów(.)

ciężko zliczyć wrastające w skórę



odzwyczajenia. może kiedyś(.) wrócisz

jesienią(,) oparta o zjedzoną framugę(,)

opowiesz dla kogo odeszłaś

i wróciłaś. z podkulonymi marzeniami.



niestety odeszłaś i wróciłaś, w takim zestawieniu (z marzeniam) niweczy wysiłek wierszy poprzedzających. powrót wynika z kontekstu. można go, jeśli koniecznie chcesz, wyrazić inaczej. przemyśl puentę. bo warto. liryczny obrazek zyska na prostocie i kolorze.


owoż rozbudziłaś moje wspomnienia, więc warto było się zatrzymać.

serdecznie!

romantyczna - chociaż jestem staromodnie interpunkcyjna, w tym wierszu kropki jawią mi się przeszkodą niemiłą, ale to być może wrażenie wizualne, gdyż nie pojmuję tego udziwnienia, jakim jest brak wersalików, skoro są kropki. Ale to nie istotne. Ważne jest przesłanie, a ono bije, jak werble w bęben serca. Bardzo do mnie przemawia ów strach niespełnionych marzeń, których nie można zapewnić, przed którymi nie można ustrzec. Jednie co jest możliwe to - przytulić, bez zapewnienia, że będzie lepiej, ale bez wątpliwości, że zawsze się czeka...

Pozdrawiam