Dla mnie rytmicznie jest bez zarzutu, lenixie. Wiersz ma nieco inny rytm w dwóch ostatnich wersach, ale kto powiedział, że ma być przez wszystkie wersy taki sam? W dwóch ostatnich jest 4/3/4 więc mi nie zgrzyta. Byłby fałsz, gdyby tylko jeden z wersów cechowała odmienna rytmika- i to też niekoniecznie, bo jeśli miałoby to służyć podkreśleniu myśli, puenty czy celom onomatopeicznym nie byłoby błędem, a wartością. Nie ma zresztą obowiązku NAWET, by wiersz rymowany był sylabiczny w zrozumieniu równej liczby sylab w wersach, gdyż i sylabizm pozwala na dużą dowolność, jak również by nawet średniówka była równa, zacieranie jej lub przesuwanie jest specjalnym zabiegiem poetyckim urozmaicającym rytm i czyniącym go mniej schematycznym. Dla przykładu: poniższy wiersz Tuwima czyta się w rytmie 4+6 i czytelnik przyzwyczaja się do niego przez kilka zwrotek wiersza i... łups:

„Trudna lekcja. Nie mogłem od razu.
Lecz nauczę się... po pewnym czasie...
Proszę! Zostaw mnie na drugie życie
Jak na drugi rok w tej samej klasie."

W wytłuszczonym wersie, czytający weźmie oddech po "się" a nie przed, czyli po 5. sylabie, nie 4. jak jest we wcześniejszych strofach i pierwszym wersie, i do końca już poleci tym rytmem. Pozdrawiam.