Uwielbiam tego typu poezję. Lubię do Ciebie zaglądać i napawać się słowami ułożonymi misternie o subtelnym wydźwięku.
Pozdrawiam pati

Eeech, taki schowany.
Powiedziałabym ślicznie schowany, bo pięknie ten stan opisujesz, ale smutna nuta dźwięczy.
Ja staram się utrzymać horyzont radosny, bo to właśnie poza nim rodzą się kolory, będące w stanie odmienić wszystko niespodziankowo.

Dobrze, że znowu piszesz, Wiolinie.
Świat się ubogaca.

Pozdrawiam

Witaj

Cudownie Wiolinie. Piękne obrazy, bolące i chwytajace za duszę. Pełne bólu. Puenta bardzo na tak. Ciekawe metafory. Odnalazłam się, pozdrawiam.

Witaj Amis.
Ech - uczę się życia....czasami je umiem, niekiedy luźne jego płatki opadają bezwiednie......Pozdrawiam brzoskwiniowo.

Empatio.
Dodajesz mi zatem sił. Doświetlasz. Bbb dziękuję. Pozdrawiam też bardzo.

Witaj Bosski.
Mamy coś wspólnego.....opowiadamy siebie wierszem. Może wtedy zdrowiejemy? Pozdrawiam zdrowiem.

Al.
Jak się domyślam, zawsze jesteś pozytywna.....Zazdroszczę Tobie takiego stanu. Słyszałem nawet że jesteś "aniołem"....chciałoby się napełnić sejf Tobą....Pozdrawiam bbb.

Witaj Marukjo.
Żyję tylko od kiedyś do kiedyś....za krótko. Pozdrawiam na dłużej.

Witaj Wodniczko.
Jak miło Ciebie czytać. Bbb miło.

Witaj Zolu.

Na emeryturę zawsze jest czas - nawet na tą poetycką....Nie umiem pozbyć się miąższu - wciąż mi przeszkadza skorupa....W poetyckim być - jestem. Pozdrawiam serdecznie.

Witaj Miladoro.

Niezmiernie miło mi za tak przychylną opinię. Pozdrawiam serdecznie.