Wodogłowie, wodosłowie, słowotok - wyrazy jakże popularne w ostatnim czasie, aż kilkakrotnie upewniałam się, że Ty to Ty z wierszem

wodosłowie

więc śmigam pisać komentarz.
Nawet bez jakiejś specjalnej pomocy generatora tekstu, bo różne takie cudności programiści nawymyślali, że można pójść na łatwiznę; niech komputer myśli - a co! zanotuje spostrzeżenia i pyk! komentarz - a czytelnik kawkę sobie spokojnie wypije albo poopala plecki na jachcie, jak to było w ,, Dwanaście w skali Beauforta ". ( Później działo się gorzej, ale to już inna bajka )

Zrazu - po tytule sądziłam, że będzie o laniu wody, a tu nie,
tęsknota wpleciona w poduszkę i prześcieradła; pióra - więc uniesienia i wzloty...
Tak bywa w tym temacie,
nawet w ,, Dwanaście w skali Beauforta " było podobnie.
Ale tam proza, tu poezja. Zdecydowanie wolę poezję dzisiaj.
Więc Ci na koniec, żeby tak lirycznie i pod temat, dam cytat do wspomnianej powieści:

,, Przynieś mi ton dalekich miejsc... gdzie serce me zostało...
I kołysz mnie, aż przyjdzie sen... utuli moją żałość... "

Czy mi się wiersz podoba? Tak, inaczej bym poszła poczytać co innego

Hej, jeśli takie kawałki to wprawki, to coś mi się grzeje pod deklem

Jakiż to subtelny, lekko muśnięty erotyk, czuć go w wersach, czuć i poza nimi, bo ubrany w tęsknotę zamajaczył mi bardziej niżby był podany w spełnieniu...

Nie każde kochanie, nie każda namiętność ujrzy upragniony szczyt.
Czasem coś "po drodze", tylko to, będzie tym, co przechowamy w sobie.

I nie wiedząc, czy namiętność to była, czy kochanie, ze słodką tajemnicą przejdzie nam żyć.

Prześcieradła...
Hm...
Ileż to mówi.

Oj, po mojemu, po mojemu.

Teraz idę na mecz, ahoy!