Podoba mi się, Akacyjko.

Ale co byś pomyślała o zmniejszeniu ilości zgłosek w parzystych wersach z 10 do 9?
Bo układ 9/7/9/7 jest korzystniejszy. Lub 10/8.
Tak by to wyglądało przy 9/7:

- cisza to była cisza
już nie pa­mię­tam spo­koj­nych tchnień
teraz gdy czas za­krzy­czał
po­wie­trze z trudem wal­czy o cień

pło­mień rzą­dzi wo­ko­ło
go­tu­je limfę wsy­pu­je sól
kości do szpi­ku bolą
lecz wcho­dzę głę­biej w kra­inę snów

słowa ko­na­ją char­cząc
bo mowa prze­cież stra­ci­ła sens
jedno tylko co warto
szarp­nąć przy­tu­lić by potem zbiec

życie drep­cze nie­śmia­ło
gdyż nie ro­zu­mie że ko­niec chwil
kusi i wiąże ciało
które wygrywa szu­ka­jąc sił

Przykład na 10/8:
- słowa ko­na­ją i char­czą
bo mowa prze­cież już stra­ci­ła sens
i jedno tylko co warto
szarp­nąć przy­tu­lić by potem znów zbiec

Zabieg z zamieszczeniem "wygrywa" w nawiasie nie jest korzystny dla wiersza, ponieważ tkwi tam absolutnie samotnie i bez większego uzasadnienia formą utworu. Zrezygnuj z tego.

Spokojnej niedzieli

Aga, wiersz ma takie tempo, że przez moment, a trwał on pewną chwilę, miałem wrażenie, jakbym pędził na koniu, gdzieś, gdzie kopyta poniosą.
Bo jak dla mnie ta prędkość rzuciła się od razu w oko i mile połechtała moje wnętrze, jako że lubię szybkość w życiu i także w czytaniu, stroniąc organicznie od powolności i nudziarstwa.

Melodyjnie wyszło, nastrojowo też i można sobie dośpiewać różne interpretacje, a to świadczy o kawałku, że nie podany na tacy jak kawa na ławę, wręcz przeciwnie, fikuśny i w deklu mieszający z lekka, co akurat lubię, bo wiem, że wówczas moje szare komórki mają rozgrzewkę.

Pewnie nie zaskoczę, jak powiem, że udana robota.
Masz smykałkę i nie jest to od dawna tajemnicą.
I lubisz niejednoznaczność, co i mnie raduje.

Czytałem z prawdziwą przyjemnością, bo dobrą poezję czuje się przez skórę, choćby była nieco jak moja, he he, skóra, jasna rzecz.

Well done, my friend, way to go!