Myślę, że parafrazą początku pierwszej strofy mógłby być cytat z innego Twojego wiersza: "zmyślam, więc czuję". Zastanawia mnie tytuł, czytam go sobie jako odniesienie do fragmentu z "Łagodnej" Dostojewskiego: "Kiedy się stoi gdzieś wysoko, coś jakby ciągnie człowieka w dół, w przepaść. Myślę, że do niejednego samobójstwa lub zabójstwa doszło tylko dlatego, że rewolwer był już w ręce". Tę "fatumistyczną" konotację potwierdzałoby słowo wdzięk - synonim uroku, który wszak bywa złym. Tytuł może też stanowić odniesienie do tytułu piosenki "Długość dźwięku samotności". Niezależnie od trafności moich domysłów, wiersz bardzo mi się podoba, jak zawsze potrafisz nadać naszym ludzkim sprawom uniwersalnie egzystencjalny wymiar, nie tracąc z pola widzenia szczegółów.

Pozdrowienia