A gdyby tak...

pobawić się jeszcze z wersyfikacją, Apiś?
Myślę tu o rozbiciu tej bryłki na parę kawałków.

Poza tym popatrz:

Można coś z tym pokombinować.

To co - pobawimy się?

- tru­pio­bla­dy świt wy­bu­dza mnie
zgra­bia­łą z zimna łapą
ze­ga­rek mil­czy przy­tom­nie
mi­ga­jąc pul­sem se­kund­ni­ka

śpią nie­prze­tar­te jeszcze okna

do­bi­jam się wczo­raj­szą kawą
lu­stro z nawiązką od­da­je spojrzenie
sły­chać sy­re­ni śpiew - znów za bli­sko

kolejna wojna w te­le­wi­zji
eks­ta­tycz­nie pod­nie­ca spi­ke­ra
jem śnia­da­nie z gwiaz­da­mi
dziś homar po ślą­sku

aku­rat nie mia­łem w lo­dów­ce
wystarczyły skum­brie
w to­ma­cie

Oczywiście to zabawa zupełnie niezobowiązująca.
Ale wydaje mi się, że wiersz w rozbiciu na myśli da nie tylko czas na oddech czytelnikowi, lecz i sam zacznie oddychać.
Jest obraz, jest klimat, więc warto.

Cmok