Coś mi się wydaje, że to cały cykl.
Ale nie mam nic przeciwko temu, bo lubię opery.
O ile tenor dobrze śpiewa, ale Twój robi to całkiem nieźle, więc się rozsiądę wygodnie i posłucham - z uśmiechem, bo ta pewna pompatyczność dobrze pasuje do wizerunku męskiej "gwiazdy" opery.

A tak przy okazji:


- święto -

Powinno być 8 zgłosek, masz 10. Opuściłabym "prego":
- "Prega di calma! Si­len­cio!". -

Zastanawiam się nad przecinkiem w tym miejscu.
A może - ...nadzieję niczym gołębia?

Nie lepiej byłoby dodać "i" - wtedy jest płynniej:
- Dzię­ku­ję. I ciao, amici! -

Tak myślę jeszcze, że mogłabyś usunąć te podwójne entery, żeby wiersz nie ciągnął się jak guma do żucia.
Edycja - zaciemnienie tekstu - kliknięcie "usuń zbędne akapity - i znikają.

No i jestem ciekawa, po diabła Ci te wszystkie średniki na końcu każdego wersu i wielkie litery na początku. Nie lepiej byłoby zastosować normalną interpunkcję?

Tak dla przykładu:

- So­bot­ni wie­czór, jest przed dwu­na­stą,
lud się na placu gro­ma­dzi,
udu­cho­wio­ne dziś całe mia­sto,
niosą kon­fet­ti i kwia­ty.
Gra gdzieś gi­ta­ra i pach­nie wino,
na szpil­kach idą, w la­kier­kach,
nie­któ­rzy jadą tam li­mu­zy­ną,
inni na ma­łych sku­ter­kach.

Chyba że celowo stosujesz taką właśnie konwencję dla podkreślenia pewnej "wzniosłości" swojego bohatera. Jak z pompą, to z pompą.


No to miłego dnia, Aniutka.