Dziękuję, Nalko, że to odczytujesz - i gorycz emocji, i nadzieję na (do)rzeczną katharsis


to często, niestety, los osób, które przeżyły swój lot nad kukułczym gniazdem

Serdeczności

Ophelio,

czytałam ostatnio ciekawy esej Teresy Walas o literackich wyrazach doświadczania rzeczywistości w PRL-u. Można by je ująć za pomocą nie tylko szarości, lecz nawet - braku, czy - jak to ujmuje autorka - "doświadczenia ujemnego". Choć żyłam w PRL tylko 11 lat, coś z tamtej "próżni życiowej" dało mi się we znaki i - jak widać - przenika do wierszy Obraz nie jest jednak zupełnie czarno-biały, a właśnie - szary; myślę np., że ówczesna wszechobecna nuda mogła wpłynąć pozytywnie na rozwój naszych wyobraźni.

Dziękuję Ci bardzo za wrażliwy i ciepły odbiór Wrześniowe serdeczności

Lilu,

oba skojarzenia trafne, choć nie znałam szczegółów biografii Dalego, zainspirowały mnie inne jego obrazy (większość właśnie w tonacjach zbliżonych do siności).

Dziękuję za przychylny odbiór Pozdrawiam ciepło rozwrześnionym popołudniem

Hallamie,

cieszą bardzo Twoje odwiedziny Napomknięcie o murze wydaje mi się jednak ważne, a nie wynika wprost z określenia "beton berliński", dlatego pozostanę przy pierwotnej wersji

Pozdrawiam serdecznie

Wiolinie,


Może to dlatego, że mam do powiedzenia coś innego niż to, że każda inność jest be?

Dziękuję serdecznie za odwiedziny i komentarz. Pozdrawiam serdecznie

Skroplami,

cieszy bardzo Twoja obecność
Wiesz, jak to z miłościami - jak to napisał Leonard Cohen, "ludzie przychodzą i odchodzą, jak kajdany ze śniegu"...

Serdeczności dziś śnięte (pobudka do psa o 6.)

Zolu,

dziękuję gorąco za dobre słowo i za obecność Serdeczności i buziaki rozdeszczoną nocą

Kasiu,

być może masz rację, może odezwały się tu we mnie takie trochę autodestrukcyjne ciągoty, choć w zamierzeniu złagodzone przyrodniczym anturażem Cieszy bardzo Twoja obecność pod wierszem i wrażliwie wnikliwy komentarz

Serdeczności