Kołnierzyk istnienia to rzeczywiście niezbyt dobra metafora.

- ja
człowiek tego wieku
cyborg
prasuję myśli

piorę dusze
wirtualnych naczyń
frazą zapinam kołnierzyk
i znikam w tłumie

szklanego ekranu -

Wirtualne naczynia czytam jak naczynia połączone, rodzaj wirtualnych związków czy znajomości na odległość - anonimowych i niezaangażowanych.
Aha - skasuj tego "Autora" pod wierszem - nie musisz się podpisywać, skoro widniejesz przy tytule.
Natomiast co do tytułu - nie bardzo pasuje, moim zdaniem, do treści wiersza. Może coś innego?

Miłego, Autorze.

Dobrze, że zmieniłeś, bo manekiny bez winy były fatalne.
Ten już jest lepszy, chociaż - skoro mówisz, że na razie roboczy - to przemyśl sugestię, czy nie warto byłoby znaleźć coś, co stworzy interesującą klamrę z tytułem.
Dla przykładu podam to, co mi się nasunęło na szybko.

(tytuł) bez reszty

ja
człowiek tego wieku
(...)
(...)
i znikam w tłumie

szklanego ekranu

(klamra z tytułem)
bez reszty - oczywiście nie umieszczasz tego na końcu - czytelnik sam ją odkryje.

A teraz kombinuj dalej lub weź to, co przytoczyłam, jeżeli Ci pasuje.

Miłej zabawy, Autorze

"w pełni" to bardzo dobry tytuł, Autorku.

w pełni

ja
człowiek tego wieku
(...)
i znikam w tłumie
szklanego ekranu

w pełni

Podoba mi się, bo to "w pełni" ma inne znaczenie na początku i może mieć inne przy powrocie do tytułu, gdyż końcowe "w pełni" sugeruje, że nie tylko w pełni znika, lecz także "w swojej pełni wirtualnych przeżyć".
Chyba jednak poezja Cię lubi.

Miłego popołudnia