Uczta językowa i znaczeniowa i z tego względu wiersz do wielokrotnego czytania. Ciekawa konstrukcja oparta na serii porównań, które jakby zataczają wielkie koło, wracając do kluczowej konstatacji "dalszego powodu do życia nie widać". Wydrapanie oczu, w jednej ze swych wieloznaczności można odczytać jako wyraz rozczarowania, rozgoryczenia, zawstydzenia mizernym "spadkiem", jaki zostawiamy po sobie. Faktycznie, biorąc pod uwagę ogólny śmietnik i furę śmiercionośnych dla planety i jej przyszłych mieszkańców, radioaktywnych odpadów, nie ma za bardzo z czego być dumnym.
Pozdrawiam

Stosunkowo niedawno czytałam "Grząskie piaski" Mankella, ostatnią jego chyba książkę, którą napisał już w trakcie choroby. Na początku wręcz maniackie, jak mi się wydawało. - wracanie do problemu odpadów mnie raziło, dopiero po jakimś czasie wybrzmiało jak powinno.
I pewnie odcisnęło się na moim pierwszym odczycie Twojego wiersza, bo jasne, że ten aspekt jest, czy raczej może być, tylko kawałeczkiem treści. Wiele jest w Twoim obrazie smaczków, które mogą być tematami do drążenia - w rozmaitych spojrzeniach: współcześnie i historycznie, filozoficznie, etycznie, do wyboru, do koloru

Intro,

bardzo mi się podoba rozegranie tych samych wyrazów w wielu znaczeniach. Oba odnoszą się do kultury człowieka. Świetna koncepcja wiersza. Szczególnie to, o czym sama piszesz:



Bardzo, Intro! Gratuluję umiejętności zawierania tak ważkich problemów i formy - zawsze poszukującej, odkrywczej.

z.