Ajw, to ładne mini. Jest w tych prostych wersach skryta efemeryczność chwil. Podoba mi się spokój w rytmie tekstu, który układa się do treści. A treść? No właśnie, czyta mi się na dwa sposoby. Jeden bliski czytaniu Kamyczka, drugi wiąże się z utratą kogoś lub czegoś, co najbliższe, najdroższe. Ładnie podkreślone klamrą "na rozpiętość skrzydeł - już nic", to jak puste ramiona, syndrom pustego gniazda?

Jeśli chodzi o sięjączki, nie wadzą aż tak bardzo, chociaż, by zaspokoić purystów można poszukać synonimu niezwrotnego, np. czmychnąć, umknąć. Moją uwagę zwrócił inny drobiazg "niczym nieme łabędzie
w ciszy obejmują smutki" - tutaj odczuwam nadmiar, moim zdaniem mogłoby się obyć bez "w ciszy", co więcej, wydaje mi się, że wówczas rytm ładniej płynie.

Pozdrowienia.

Ajw, ładnie i delikatnie, a jednocześnie treściwie.

Ja osobiście zamieniłabym południe na wschód, ale to tylko moja osobista interpretacja, związana z tęsknotą za Polską. No i ostatnia strofa, która mówi wszystko, lot powrotny.

Wszystko mi tu pasuje, oprócz słowa "niczym", którego nie znoszę w wierszach, zresztą już chyba o tym pisałam. Trąci mi, delikatnie mówiąc, nadmiarem poezji w poezji.

Wg mnie, ostatnia strofa bez niego miałaby się całkiem dobrze. I wówczas powstała by ładna przerzutnia z wersem z poprzedniej strofy.

Pozdrawiam