Bardzo sentymentalnie i bardzo lirycznie Zolu u Ciebie w tym wierszu. Tchnie spokojem i zadumą, tak do zamyślenie, do zatrzymania, a przy tym bardzo lekko.



Do tego jeszcze kusisz smakowitościami i rozsnuwasz obrazy, które namacalnie pachną, czekolada z kardamonem dają wyjątkowe połączenie.



Książka ma to do siebie, że przenosi nas w inne wymiary, odmienny świat, a czasami to tylko pretekst do snucia wspomnień bądź zmiany otoczenia chociażby w literackiej formie. Taka ucieczka i wyprawa daleko stąd, dlatego ta zwrotka najbardziej mi pasuje.

Serdeczności.

Pięknie, Zoleńko.

Porozmawiajmy jednak o herbacie:

Wiem, że można używać obu tych form:
- zaparz mi herbaty - forma sugerująca tylko jakąś jej ilość, np. filiżankę herbaty.
- zaparz mi herbatę - forma nieokreślająca ilości.
Tu lepiej by jednak brzmiało - zaparz mi herbatę.
Zastanawiam się też nad słowem "niezbędne" - rozważ "potrzebne", daje podobny rym.


Niezbędne/mięta - gdyby dać "miętę" byłby lepszy rym:
- zaparz mi herbatę. a najlepiej miętę.
Co do podwójnej mięty - zrezygnowałabym z jednej.
Może coś w tym rodzaju:
- albo czekoladę. może dla pamięci,
szczypta kardamonu, odrobina serca.
idzie czas wspomnienia o najświętszych świętych. - pamięć ze wspomnieniami lepiej współgra, no i rym jest ciekawszy.

Gdyby tak jeszcze jakiś bardziej poetycki tytuł... Bo wiersz naprawdę na niego zasługuje.

A teraz zmykam z przeprosinami za czepialstwo, zostawiając mnóstwo serdeczności.
Pisz mi tak więcej.

Jasne, że czekolada z odrobiną serca i szczyptą kardamonu jest lepsza od mięty.

A wracając do wiersza - forma przyprawiona niezwykle aromatycznym metrum, dwunastozgłoskowcem ze średniówką po szóstej sylabie, niebanalnymi rymami, które zbyt rzadko są używane we współczesnej poezji, a szkoda bo poza wspaniałym aromatem nadającym wierszom wyśmienity smak mają właściwości zdrowotne - zwiększają produkcję hormonu szczęścia.

Treść - taka do przytulenia, pełna liryzmu, z klimatem. Po prostu - pięknie.

Pozdrawiam.

Dawno, miesiące, nie czytałem poezji.
I po przerwie trafiam na "złoto" .
Ciepły jak szal gdy mróz , tuli się do szyi i serca . No tak jakoś .
PP jest dobre, są tu dobrzy autorzy. W prozie i poezji. Autorko/autorze, należysz do nich. Wiem, tani komplement . No ale tak tanio czuję .
Przed chwilą było zimno, rozpaliłaś słowami ogień w kominku, jest ciepło .
A tak ogólnikowo to - piękne fragmenty, piękna całość.

Ależ ogniście! Urzekający wiersz o tym, że piękno tkwi w szczegółach, w materii, jaką się otaczamy, także - w materii naszej imaginacji, którą sproszkowaną zalewamy rano świeżym światłem, by na(d)ciągnął kolejny dobry dzień naszej jesiennej podróży. A wieczorem, przy kominku, seans przezroczy pod powiekami albo teatr cieni... aż się rozmarzyłam, i nic dziwnego, bo Twój wiersz rozmarza podwójnie: z niskich temperatur i ze złych majaków Piękna forma dopełnia wzruszającej i klimatycznej treści: mnie urzekł szczególnie neosemantyzm we frazie „czas - południk wzruszeń”, gdzie południk czytam sobie jako męską wersję południcy

Serdeczności

PS. Jeślibyś nie mogła znaleźć pomysłu na tytuł, to moja sugestia byłaby: "Tea - Tak" (co podpowiadam, zachwycona prezentem jaki dziś dostałam, czyli "GUAYABERO księgą herbaty" Piotra Madeja)