Inspirujący wiersz. Napisałam swój wariant. Wtedy łatwiej mi go zrozumieć, a może Tobie coś się przyda?

odejść najżyźniej - to piękny zamysł. Kojarzy mi się z horacjańskim "Nie wszystek umrę". Poza tym Horacy w swych utworach podaje przepis na szczęśliwe życie. "Zachowaj umiar, Klęski znoś spokojnie, Korzystaj z życia, Znajdź swój azyl na ziemi, Nie przejmuj się przyszłością, Nie gromadź majątku – myśl o sobie, nie o potomnych, Ciesz się smakiem codzienności, Wesoły czy smutny i tak umrzesz - to po co się smucić."
Czyż to nie piękne?
Może jednak o przyszłości trochę trzeba myśleć, ale nie zamartwiać się

Witaj Zoleńko.

Myślało mi się że tej "ciemnej" nikt jeszcze pewnie nie poznał. Jest na tyle tajemnicza, że można by się pokusić o jej odkrycie. Tyle przecież jeszcze można z tych rzeczy wielkich i małych, a że w wierszach jest to o wiele łatwiejsze, więc rzucam się z motyką na słowa .Serdecznie pozdrawiam i dziękuję za komentarz.

Witaj Anno.

Widać że wszystko można...Twoja wersja jest bardziej przestrzenna, taka b logiczna.
Horacy to przy okazji wielki myśliciel, choć tak naprawdę ponoć" w żadnym zegarze nie znajdziesz wskazówki jak żyć".Z tego co cytujesz, tak małe jest takim bardzo wielkim wyzwaniem. Nie potrafimy być już biednymi, nieszczęśliwymi...Nie wiem czy kiedyś da się zatrzymać ten pęd bycia niezależnym, spełnionym za wszelką cenę. Dziękuję za nową szatę wiersza. Pozdrawiam.

Witaj Margaretko.

Tak, masz rację...owe powtórzenia niestety zbędne. Dziękuję że to dostrzegłaś. Natychmiast robię korektę. Pozdrawiam.

Witaj AjW.

Hm, no to muszę nad tą sugestią pomyśleć...jak już dwie poetki mówią to samo to to już powód do zastanowienia. Pozdrawiam i dziękuję.