Szpakowaty proboszcz

Funkcjonariusz a

Rzekłbyś hrabia

Nieschematycznie

Szczupły o dykcji

Pięknych manier

Skoro przyszedł Pan

Rozmawiać

Nie zawrócę już 

Owcy Pańskiej

Ze ścieżki potępienia

Czym jest dla

Odstępcy rzeczonego

Kościół Przenajświętszy?

Przykro mi Księże

     stał mi się on 

     jak Czechosłowacja

Dogmaty wiary?

     niczym resztki

     rury drenarskiej

     ciągnikiem wyprute

Niepokalane poczęcie?

     jak poliamidowa skarpeta

     ostatkiem nitek chroniąca

     bezwstyd palucha

     wykukującego 

Zmartwychwstanie?

     kominiarska 

     rękawica robocza

     pozostała na dachu 

     po uszczelnieniu

     blacharskiej obróbki

     silikonem

Całokształt?

     styropian kruszący

     w ciszy osamotnienia

     pomimo pozornej potęgi

     sojuszu z koroną

     pomimo geszefciarzy

     nadających ton

W co Pan wierzy zatem

Czyżby zdefiniował nicość?

Tę lampę na biurku

jakże mosiężną

Tę sójkę co tam 

knuła na dzwonnicy

Kielich megafonu

I te matki w dole

Orgazmicznie

stukające obcasami

obcisłych na tyłku

spódnic pstrokatych

wypolerowanych karoc

pierwszokomunijnych

Następna wizyta

Już ze świadkami

Samozbrodni

Dokument pieczołowicie

Uroczysty 

Nagłówek po hebrajsku

Myśląc

Ze słowa powstał

W słowo się obraca.

Upojenie ulgą

I wtedy go poszanowałem

Jako niechrześcijanin

Wyborem swoim

Bo przeciw niemu

Ciągle z niego