Wypominają

Po co mnożysz

wymęczone poręczenia prostackie

słowotwórczych nieudolników

niedomagalników składniowych,

rytmu?

Heliogabal już

     redefiniował

     life-style elit

Bosch już 

     instrumenty

     nowatorsko ujrzał 

     w ciał otworach

     rozmaitych

Hindemithowi już

     tuba wysnuła

     wątek z 

     fortepianem

     w sonacie

Rilke zaś

     do czego się przyłożył

     bogaciło się na nim i trwoniło go

To po co jeszcze kusisz

niewinnych

     sieczkarnią

          ciężkostrawnej 

               coś na kształt

                      adoracji apokalipsy nieustającej?

Czemuż wypatroszać

gangrenę umysłu

prywatnej paranoi

w ramach

Entartete Kunst?

A któż Ci darmo opieje

sagę ciepłowniczych rur

w wąwozie traw obojętnych?

Równoległość nie zetknie losu ich

mocą aksjomatu piątego

i trwać tak będą

tragicznym mariażem

w osamotnieniu pożycia

Kto pro bono łkać będzie

melodią lamentu

słupów wysokich napięć

gdy w pędzie autostrady

to bliżej to dalej

ich cienie wzdłuż drogi

płynąć będą jak

kolejne kreski taktowe

wyznaczając rytm

pięciolinii przewodów

grających fugę

przemijania w przestrzeni?

Czyż nie chwalebnym  

wysławiać choćby radiokomunikację

co strumień nieustanny

modulatorem kanałowo koduje

i częstość podnosi?

Droga sygnału ku

impedancji przestrzeni wolnej

prowadzi na wzmacniaczy rzędy

Pokonuje impuls bariery kolejne

filtr nadawczy

     sumator 

          feeder współosiowy

aż do anten korony

co na wysokości zwieńcza dumnie

ramionami odciągów spętany obiekt - 

maszt oddziaływań niewidzialnych.

A z kim głowę znad biurka 

wzniesiesz urzędasie gdy

sznur szubieniczny zamawiając

w przetargu publicznym

współodczuwaniem zapleciesz go

sobie chwilę później słowami

Co za bełkot kretyński,

idiotą nie jestem ostatnim.

po czym ofertę otworzysz kolejną

chwilowo czysty?

Może tu nic nie łączy się z niczym

Może tu wszystko połączy się ze wszystkim

Może tu wszystko nazywa się nic.