Abi,

pamiętam te oporniki w klapach marynarek, i czas, kiedy nadzieja zbliżała nas do kultury Zachodu.
I prawdziwa Solidarność. Dążność całego podziemnego ruchu kultury i sztuki do obalenia reżimu.

Wiersz taki w Twoim stylu - elipsy, małomówność, za co chwalił Cię Karol Samsel.

Ze stu słów wiersza wykreśl osiemdziesiąt, będzie dobry wiersz. Ja tak nie potrafię.

Tym bardziej - podziwiam.

Serdeczności,

z.

Ps. Dobrze, że skręcił. Podświadomość działa. A żona pewnie doceni intelektualny walor wiersza.

Jolie. Arkady, dzięki za komentarz pod tekstem, który do skomentowania nie jest, jest po prostu faktem.

Pewnie jest tak i u Was, gdzieś zapisane trzy słowa, pamięta się kontekst co i jak miało być dalej, to miało być słowo do mojej żony wyjaśniające dlaczego płynę pod prąd, dlaczego niekiedy staję okoniem. Zabrakło mi wtedy pomysłu co dalej, wszak ogólna myśl nie wystarczy. Pod koniec sierpnia uzupełniłem atrybutami "prądowymi", potem poszło łatwo, natychmiast pojawił się tytuł i końcówka.

Pozdrawiam Was serdecznie.