Zapytał trzmiel pszczoły:

Czy pani chodziła do szkoły?

Na to pszczoła:

Ja, do szkoły? Do jakiej szkoły? To są chyba jakieś pie…

Żarty pan sobie ze mnie stroi? To, panie trzmielu, nie przystoi.

Oj, nie przystoi. Mam dobrą pracę i niezłą płacę.

A jak będzie siał takie ploty, to wszystko stracę.

Trzmiel:

Ależ pani pszczoło, ja takich rzeczy nie opowiadam wokoło.

Wiadomo, że pszczoły od świtu do nocy

Ciężko harują i przy tym niczyjej pomocy

Nie potrzebują. A zapytałem, co z tą szkołą,

Ot tak, żeby było wesoło.

Pszczoła:

A ja się tym pytaniem tak bardzo się przejęłam, że zaczęłam się

zastanawiać, że może w swojej edukacji jakąś szkołę pominęłam.

Ale skoro pracuję w ulu i daję radę niejednemu wyzwaniu,

To nie muszę być taka biegła w pisaniu i w czytaniu.

W razie potrzeby kontaktu ze światem, mówiąc szczerze,

Wtedy wyżywam się na komputerze.

Trzmiel:

To mnie pani zaskoczyła tym komputerem

Że teraz, przy pani to ja się czuję jakbym był zerem.

Pszczoła:

Aż tak źle nie jest, drogi panie trzmielu,

A nie myślał pan o jakimś weselu?

Trzmiel:

O weselu? A o jakim?

Pszczoła:

Nieważne. Pobrzęczymy w rytm muzyki.

Spróbujemy smakołyki i odlecimy według planu

Każdy w swoją stronę. A ja odpuszczę panu

Tę niefortunną szkołę.