Niestety gdzieś mi się zagubił sens w wierszu. Kobieta stoi w oknie. Czy to duże okno skoro widac kostki ?

Nie rozumiem, dlaczego złośliwy? Podzieliłam się spostrzeżeniami. Zadałam pytanie, gdzież tu zlosliwość? Gdybym pochwalila i zrobiła usteczkami cium cium, to nie byloby złośliwosci?
Mamy tu kilka zbiorów puzzli, kobiete w oknie, Maryjkę, rybie oko, i jeszcze jakąś spoinę, niby ładnie to rzucone na taśmę zostało, ale zbyt dużo grzybów w tym barszczu i sie gubie, byc moze moja wina.

To nie o to chodzi że :" zabrakło dobrej woli". Naprawdę staram się zrozumieć, czytam po raz kolejny i klaruje mi się obraz. Odczytuje ulotnosc chwili, coś, co było szybko przemija i tę przemijalnosc autorka starała się uchwycić w kolejnych przedstawieniach. Pociągi już nie jeżdżą, ale jeździły, kobieta z niewyraznymi rysami kiedyś pewnie była piekna nawet Maryjka odpływa. Nic nie jest wieczne, a jednocześnie zapisuje się w naszej pamięci jeśli Cię skrzywdzilam, to przepraszam naprawdę nie miałam złych intencji.

Tekst sprawia wrażenie, jakby rozsypanych puzzli ale z różnych pudełek, i teraz spróbuj z tych puzzli z różnych obrazów, ułożyć spójna całość. Gubi sie sens gdzies w środku. najpierw mamy obraz kobiety w oknie, by nagle przeskoczyć do „ty”. Mamy kostki, i mamy w dalszej części stwierdzenie, ze coś nie jest w stanie poruszyć stóp. Ronionych okruszków. Wracam, szukam połączenia. Pytanie sie nasuwa, co nie jest w stanie ich poruszyć. Ad hoc wzięte z powietrza. Warkocz, piersi, smuga cienia ssie „cię”, kogo? jesteśmy teraz przy „ty”. Znów przeskok. Itd. I na końcu nagle obraz maków z torów, który nie ma żadnego punktu odniesienia (jakie maki, jaki tor). Tekst zbyt przeskakuje z obrazu na obraz, mieszając te różne wizje ze sobą. Dlatego trudno o odbiór. Tekst powinien byc zdyscyplinowany. Jasne, ze w warstwie emocjonalnej mozna sie domyśleć o co chodzi, ale to nie wynika z tekstu, z zapisu, z jego porządku. Nie zostawię tu swojej oceny, mając nadzieje, ze nie zostanę tym razem spalona na stosie.

Kamila N, dziękuję za komentarz. Tak piszę. Tak widzę świat, obrazy, które przeplatam wspomnieniami. Nie wszystko musi się podobać, i dobrze, że są osoby mające odwagę o tym napisać. Ja ten tekst uważam za dopracowany, i przepracowany, ale mogę się mylić. Pozdrawiam.
Marzenna, dziękuję za komentarz. Pozdrawiam.

Dziękuję, SylwiaJ.
Pozdrawiam.