Mgła opadła po zboczu gór, rozciągając się coraz mroczniej

Zalała moje serce, wypełniając chłodem poranka,

Każdą moją cześć tworząc pustkę,

Byłem już zimny, opanowany w każdym aspekcie,

Nie chciałem tego zmieniać, czułem się wolny,

Kim jest człowiek, który nic nie czuje, który nie zna strachu,

Czy w ogóle jeszcze jest człowiekiem czy bezpłomienną zjawą,

Nieznana moc wyrwała mnie z tego letargu

Wypełniając mą duszę niebiańskim, cudownym  uczuciem,

Unosimy się wysoko ponad obłoki życia

Jesteśmy duchami przenikającymi się wzajemnie

Mimo że los jest okrutny i nie pozwala nam być jednością,

Boimy się kochać, kochamy żeby się bać, być dla siebie,

Nie wybudzajcie nas z tego snu,

Z Tobą się budzę i z Tobą zasypiam,

Mimo że nigdy nie ma Cię przy mnie,

Czuję Twój oddech, Twój zapach,

Przenikasz każdą mą samotną  komórkę,

Lecz kiedy kiedy widzę niebo, wiem że cały czas żyję

Wtedy czuję że muszę walczyć aby ten sen trwał,

Nie mogę tylko brać muszę być wsparciem w każdej chwili,

Aby móc Ci to sobą  wynagrodzić,

Nieznana moc wyrwała mnie z tego letargu

Wypełniając mą duszę niebiańskim, cudownym  uczuciem

Unosimy się wysoko ponad obłoki życia,

Jesteśmy duchami przenikającymi się wzajemnie,

Mimo że los jest okrutny i nie pozwala nam być jednością,

Boimy się kochać, kochamy żeby się bać być dla siebie,

Nie wybudzajcie nas z tego snu