W zakamarkach wyobraźni
Są postaci z wielu baśni.
Są tam elfy i królewny,
Jest krasnolud, wilk i Szewczyk.
Często można tam też spotkać
Niebieskiego, w paski kotka,
gdy ucieka żwawo, prędko,
bo go myszka goni z wędką.
Jest tam malusieńka wioska,
Zwie się Tuniewścibiajnoska.
Tuniewścibiajnoskowianie
Pomieszkują na polanie,
Gdzie wyrasta góra wielka
A na górze szczyt w eklerkach!
Mówią, że pewnego ranka
Tuniewścibiajnoskowianka
Wspięła się nań z wielkim koszem,
Przytargała te rozkosze
I dzieliła wszystkim równo
- nic nie zmyślam, toż tak mówią!
Szkoła również jest w tej wiosce,
Chociaż postępowa troszkę.
Nie ma tam stolików, krzeseł,
Piór, zeszytów ani teczek.
Tuniewścibiajnoskowianie
Się nie uczą tam kochanie,
Tylko bawią, tańczą, psocą,
Łobuzują z całą mocą,
Jedzą lody i desery,
Pizzę, frytki, hamburgery.
Czasem lekcje im się zdarzą,
Ale uczyć się nie każą,
Tylko siedzą, rozmawiają,
Historyjki wymyślają.
Całkiem ładna jest ta wioska,
Mała Tuniewścibiajnoska.
Tu plac zabaw z huśtawkami,
Wiszącymi nad chmurami,
Z karuzelą kwadratową,
piaskownicą betonową.
A tam sklepik jest nieduży
Każdy sam się w nim obsłuży.
Pyszne rzeczy w nim kupimy
- Tort lub klej o smaku zimy.
Sok z chusteczek, zimną kawę,
Pantalony, ogień, trawę.
Wszystko w środku i na sprzedaż
- Co chcesz kupić? Powiedz, teraz!