ona ma swój świat, który właśnie się przeciąga,
powoli układa do snu i jeszcze ziewa leniwie

tu jeżdżą maleńkie, stare samochody
czasem przystają w ciemnych zaułkach -

czasem z nich wysiada, przystaje na malutkich,
samotnych ławeczkach i czeka ale wciąż

to tylko wilgotne powietrze ją oblepia
wnika w każdy najdrobniejszy por skóry,

łasi się jak kot, a jednak ty także
tam jesteś, wie o tym, przecież dla niej

co noc grasz na pianinie i zapalasz gwiazdy
być może kiedyś zdecydujesz się przysiąść

Hawana, sierpień 2008