Zolu,

dziękuję bardzo za czytanie i tak entuzjastyczny odbiór To ważny dla mnie wiersz, przede wszystkim przez zobrazowaną w nim tendencję do "biologizowania" objawów szaleństwa, w istocie swojej bardzo traumatyzującą. Bo, wierzę głęboko, "szaleństwo to moment, kiedy świat się zaczyna"

Serdeczności

Zolu,

dziękuję Ci bardzo za zajrzenie i wyłowienie wszystkich zakładanych aspektów wiersza Wciąż nieprzerwanie wierzę, a właściwie: wiem, że to wrażliwość czyni nas ludźmi, nie pokazy siły troglodytów.

Serdeczności

Zolu,

dziękuję za jak zawsze bardzo wnikliwe i piękne odczytanie. Masz rację: zaciśnięta pięść może symbolizować słuszny sprzeciw wobec łamania rozmaitych praw, gdy nie od dzisiaj wiadomo, że prywatne jest polityczne i nie da się do końca oddzielić tych dwóch sfer - w tym sensie taki słuszny gniew może mieć pozytywne przesłanie, jak w piosence: https://www.youtube.com/watch?v=pPR-HyGj2d0


Monko,

dziękuję za ogromnie ciekawy i pełen niebanalnych odniesień komentarz. Trafnie czytasz tu pasję pospołu z więzieniem - którym, idąc tropem Sartre'a, wydaje się sama egzystencja człowieka, z natury skazanego na wolność. Tylko taki człowiek potrafi kochać tak mocno, nie tylko swoją wolność i nie tylko swoje wieczne nienasycenie, ale drugą osobę we wszystkich jej paradoksach.


Dziękuję Wam bardzo za odwiedziny i poruszające komentarze. Serdeczności

Twój wiersz to dla mnie w pewnym sensie takie jakby dziecięce glosolalia - niezrozumiałe dla innych (dorosłych) "zaklęcia", a przy tym świetna lingwistyczna zabawa. Niesamowita jest już pierwsza strofa, pokazująca, do jakiego stopnia dzieci widzą inaczej (pełniej, głębiej): pustkę przepastnych i niczego, czającą się w odłamkach "looking glasses". Echa tej wcześnie dostrzeżonej monstrualności świata powracają w dalszym życiu, jak kolejne echolalia. Którym wszelako można powiedzieć: "a kysz!", założyć niepokorny nabakier, by ze sztuki mówienia "nie", a może i "nie, bo...", zbudować, być może po raz pierwszy, prawdziwe niebo.

Serdeczności

Gramofonie,

ojej, jak miło coś takiego przeczytać. Dziękuję za czytanie i tak entuzjastyczną opinię

Serdeczności

Wstrząsający i świetnie napisany wiersz. Zastanawia mnie opór co niektórych wobec oddania godności zmarłej osobie. Nietrudno zauważyć w tym niebezpieczne zjawisko "sortowania" ludzi na lepszych i gorszych, charakterystyczne dla ideologicznych zapędów władzy o skłonnościach dyktatorskich. Tym ważniejszy staje się uchwycony w wierszu ludzki wymiar tej tragedii.

Serdeczności

Darconie,

dziękuję gorąco za ciepły odbiór tej drobinki. Masz rację:



- niepełnosprawność (niezależnie od indywidualnych zmagań i tragedii) nie jest (nie musi być) problemem - problemem bywa wyprowadzana z niej niepełnoprawność.

Serdeczności

Dziękuję, Zolu, gorąco za Twoją wrażliwość i wnikliwość interpretacji, i przepraszam za późną odpowiedź. Twoja interpretacja jest tak trafna i kompletna, że dorzucić mogę do niej tylko również mieszczącą się w idei świadomego i wrażliwego indywidualizmu liminalność jako alternatywę wobec społecznej hierarchii, taką np. jak u hippisów. To również część naszej historii/tradycji, która powinna zostać zapisana.

Podziękowania i serdeczności

Zolu,

dołączam się do pochwał: jest pięknie, energetyzująco i motywująco, a do tego bardzo ciekawie zarówno językowo, jak i metaliteracko (półżartobliwe odniesienie do awangardy to po prostu majstersztyk!

Serdeczności

Berele,



Dokładnie taki miałam zamysł, czemu dałam wyraz w tytule.



Nigdy nie miałam podobnych pretensji

Dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

Darconie,

dziękuję bardzo za odwiedziny i ciepłe słowa Niezwykle mnie cieszy Twoja opinia, bo bardzo cenię Twoje zdanie, a to ważny dla mnie tekst, jak to ktoś napisał, człowiek ma czasem większy sentyment do własnych traum niż do dobrych, konstruktywnych chwil

Serdeczności

Darconie, Kamyczku,

witam Was serdecznie i przepraszam za późną odpowiedź, ale wskutek kataru lepiej (no powiedzmy: względnie lepiej) mi się aktualnie śpi w dzień niż w nocy.


Darconie,

dziękuję bardzo za ciepłe słowa Najbardziej na poważnie i dołująco (skoro prosisz to chyba byłaby ta miniaturka: http://www.portal-pisarski.pl/czytaj/51608/bajka-o-dziewczynce-ktora-pamieta-jak-robiono-ksiezyc , albo wiersz o niepełno(s)prawności: http://www.portal-pisarski.pl/czytaj/52249/niepelnosprawnosc-nikt-nie-pyta-o-zdanie - chociaż oba niepozbawione zabaw słowem (podejrzewam, że nawet w grobie układałabym kalambury


Kamyczku,

cieszy bardzo Twoja opinia, szczególnie jej część dotycząca płynności - miałam właśnie wrażenie, że wiersz jest zbiorem trochę niespójnych fragmentów - i niezanudzania - bardzo miło jest wiedzieć, że Czytelnika nie odstrasza nawet tak zawikłany żargon


Dziękuję Wam serdecznie i jednocześnie przepraszam za moją nikłą aktywność w komentowaniu (jak to się mówi, jak nie urok to przemarsz wojska - postaram się mocno trochę uaktywnić

Serdeczności

Zolu,

dziękuję bardzo za ciepły odbiór i wyrozumiałość wobec moich hiero-glifowych wariacji Niestety, właśnie się przeziębiłam i kolejne zajęcia z edycji tekstów przejdą mi pewnie koło monstrualnie zakatarzonego aktualnie nosa, czego trochę żałuję, bo polubiłam uszka, brzuszki, zawijasy, a nawet wyjątkowo trudne do zauważenia skryte szeryfy (sic! - nazwy są, jak widać, barwne, co dobrze robi na inspirację, chociaż nadmiar specjalistycznego słownictwa już zdążył mnie z lekka "skołować". Ale przynajmniej nie jest nudno

Serdeczności

22227,

dziękuję bardzo za ciepłe i budujące słowa To tym bardziej niezwykłe, że w swoim odczuciu mam właśnie przeciwieństwo lekkiego pióra; tym mocniej uskrzydlające są Twoje słowa Dziękuję ogromnie za tak niewzruszoną wiarę we mnie i moje umiejętności

Serdeczności

To bardzo ciekawy wiersz, podoba mi się bardzo jego konfesyjność i pewnego rodzaju przejście od szczegółu do ogółu, znalezienie w indywidualnej sytuacji i wspomnieniach peelki cech uniwersalnie ludzkich. Mnie anglicyzmy z zasady nie przeszkadzają (choć może to moje spaczenie), tutaj miałabym jednak drobną propozycję, jak je uczynić bardzo wieloznacznymi - ostatnio znajomy na fejsbuku zareagował, pisząc: "fuck(t)!", na coś, co było jednocześnie dobitne i prawdziwe; zastanawiam się, czy nie można by zapożyczyć tu tę wieloznaczność/neologizm, np. w taki sposób:

"fuck it. fuck(t). moje myśli (...)"

lub jeszcze jakoś inaczej, po prostu to wyrażenie wydaje się oddawać emocjonalny rejestr Twojego wiersza Ale to tylko drobna sugestia, niezmieniająca faktu, że wiersz mi się i w obecnej postaci ogromnie podoba

Pozdrowienia