Dziękuję za odwiedziny

Słodki jeżu, jakbym umiała i miała czym, to bym płakała, takie to smutne i piękne jednocześnie... Wspomnienia to czasem jedyna rzecz, która pozwala nam utrzymać się przy życiu.
Trafiasz bezapelacyjnie w grono ulubionych autorów.
Pozdrawiam

tylko swojej miłości do Ciebie
nie mogę zmieścić w żadnej,
bo gdy tylko próbuję,
ciepło Twoich rąk i aksamitność ust sprawiają,
że żal serce ściska, by chować ją do szuflady

Pisać autorze umiesz, jeśli wersy dotykają mojego skamieniałego serca, to znaczy, że umiesz pisać Zabieram te zaznaczone wersy i odchodzę uradowana. Chyba dodam cię do ulubionych
Pozdrawiam.

Opadam bezwładnie, gdzie szum wiatrów dookoła,
gdzie korony drzew rozwiane, jeziora przejrzyste,
złociste wzgórza, drogi kręte i mgłą rozlane pola.
Ciało chyboce i mrowi, gdy tlenu do ust potrzeba,
dłoń unoszę powoli, i delikatnie...dotykam nieba.
Błysk rodzi się ogromny! Łukiem ognistym kołyszę,
chmury bezsilnie płaczą, kłębiąc – bezkresną ciszę,
a gdy piorun potężny fale błękitu na pół rozdziera,
z przestrzeni na Drogę Mleczną się otwiera.
O! Teraz już niewiele trzeba; zapomnieć?
promień świetlisty przez tunel, duszę mą wyziewa,
gdzie rozkosznie świeci – rośnie, siłą bytu olśniewa,
do snu prowadzi, tam postać swą odmienną odmienia
i do życia się budzi, w mistycznym świecie, z istnienia.

Drogi autorze ulubiony, nie robię tego zazwyczaj nigdy, ale postanowiłam uczynić wyjątek i napisać to tak jak ja to widzę i jak według mnie byłoby ok. (Nie miej mi tego za złe). To fajny wiersz. lekkie romantico, dobrze ubrane myśli w słowa.
Możesz się nad moją wersją pochylić, możesz nie. Twój wybór.
Pozdrawiam.

Wiesz, napisałeś że nie rozumiesz treści wierszy z górnej... I ja cię doskonale rozumiem bo ja też ich ni w ząb nie ogarniam. Dlatego komentuję te z dolnej, przynajmniej są o czymś. Więc tym się akurat nie przejmuj, nie jesteś z tym sam
Pozdrówki.

Teraz tak. Jest moc. Ja bym się jeszcze pokusiła o użycie mniejszej ilości słów. W myśl zasady mniej słów, więcej treści, bo tutaj wywalasz wszystko, bez większego pola do interpretacji... jak coś będziesz autorze potrzebował, w sensie jak mogłoby to wyglądać w krótszej wersji to pisz na priv. Zawsze pomogę.
Pozdrawiam.

I nie zrażaj się. Krytyka jest po to byśmy nauczyli się prawidłowości. Ja się nie pogniewam jeśli ktoś skrytykuje moje wiersze

Nie, nie wygląda lepiej. Wręcz przeciwnie, wygląda mało estetycznie
Po pierwsze po znakach interpunkcyjnych (wielokropek, kropka) jeśli jest odstęp stawiamy wielką literę. Po drugie prozą szłoby ci lepiej. Bo ja tu nie widzę żadnych, podkreślam żadnych
znamion wiersza...
Co do treści... nihil novi jak mawiają
Pozdrawiam

Coś w tym jest. Lekka tęsknota, ale jest ta nadzieja, że wróci wiosną
Pozdrawiam

Pamiętasz, była jesień... tak mi się skojarzyło... to fajny wiersz. smutny... jak ta jesień... myślę, że jeśli coś się traci na zawsze, to nawet drzewa wiosną wydają się cierpieć...
Pięknie poprowadzone...
Pozdrawiam

Owszem, robota to udana, ale interpunkcja i brak poszanowania dla małych i wielkich liter to już srogi błąd. Ja wiem... inni tak piszą... sam Norwid tak pisał...jakoś w XIX wieku... ja bym jednak pokusiła się o poprawność. Zawsze to wygląda estetyczniej.
Treść... znam uczucie zazdrości (zwłaszcza, że od pewnego czasu mam o kogo być zazdrosna), i smutek też znam.

Jeszcze się muszę czepnąć... Siła to jest jakaś nazwa własna, że z wielkiej litery?
I przecinki... gdzie są poprawnie postawione przecinki... tak ciężko jest wyrażać siebie tak jak Bóg przykazał... co z wami jest nie tak? Ja rozumiem, można sobie poszaleć z interpunkcją... nastawić pierdyliard kropek tam gdzie nie trzeba i wygląda jakby komuś po wierszu królik przebiegł i narobił...ale przynajmniej to jakoś nie razi... (w sumie nie razi, bo nie czytam górnej półki).
Naprawdę to może być świetny wiersz, gdyby autor się postarał i trochę nad nim popracował.
Pozdrawiam.

Po pierwsze, kolor czcionki... specjalnie taka, żeby się tego czytać nie dało?
Po drugie, jak dla mnie za mało treści... nic z tego nie wynoszę.
Po trzecie...
no naprawdę, Mickiewicz by się nie powstydził takiego zawiłego wyrażenia...
Średnio...
Pozdrawiam.

Ups... chyba ktoś tu został ostatnio skrytykowany...dużo w tym żalu do drugiej osoby.

Podpowiadam, że jak interpunkcja to i litery małe/wielkie.
Nie targa... trochę to o niczym w sumie.
Pozdrawiam.

Witaj.
Aż sama musiałam to na głos przeczytać, bo się zastanawiałam nad tym rymem. Bo ja nie rymuję i jeśli jest rym, to nie celowy, ale chciałabym go zostawić.
Dziękuję, że poświęciłeś chwilę na mój tekst.
Pozdrawiam

Będę się czepiać... bardzo ładny akrostych (odsyłam: https://pl.wikipedia.org/wiki/Akrostych), ale nie musisz dawać odstępów między pierwszą literą tworzącą a resztą tekstu. Mogłaś zwyczajnie pogrubić lub napisać kursywą, np:

Mówisz mi jak dobrze jest żyć -
Iluzji krętą drogą iść.
Łudzę dziś się, nadzieją, że
Odnajdziesz kiedyś życia sens.
Środek nocy, trzepot snów -
Ćmy skrzydła znów zadają ból.

Tyle ode mnie. Pozdrawiam

ślepie się ciepło co to za kosmicznie brzmiące wyrażenie?
Całość na tak.

wchłaniam zdobycze krwistej padliny

złupione tańcem rytualnych mordów

wzrokiem szponiastym resztki wydarte

chowam w pancerny kokon
to ci autorze zabieram bo trafie w moje skamieniałe serce.
Pozdrawiam