Dzięki gabi, już myślałam go stąd zabrać, ale skoro spodobał się choć jednej duszyczce, niech zostanie.
Pozdrawiam wzajemnie

Młodzi gniewni są wśród nas. Alu, wakacje, zastój jest wszędzie, co do czytelników, kto jak to, ale Ty nie możesz narzekać.

Pozazdrościłem Wieśkowi.


serdeczności, takie siseyowe

Lekko, rytmicznie. Pięknie piszesz, Alicjo. Ale o tym już wiesz... Cieplutko!

Alu wszyscy wszystko powiedzieli, ja tylko zaznaczam, ze czytam i mi się nie nudzi i chyba nigdy nie znudzi - wiesz, że potrafisz czarować.Nie napisze Ci wiersza tak jak Wiesiu, ten to tak potrafi z rękawa na zawołanie, ale serdecznie i z serca Ci podziękuję.Serdecznosci z mojej kieszonki

Ech... rozmarzyć się. Jestem teraz cały w skowronkach.




Piękne rymy! Żebym ja takie umiał stworzyć... (mi ciągle tylko te "łopata-herbata". :/ ) Mierzi mnie trochę "nie wiesz" - "niebie", ale całość wiersza na to moje mierżenie nawet nie spojrzała. Świetna długość wersów w porównaniu z ich lekkością. A jeśli chodzi o treść... temat taaki sentymentalny; być może to jest sens mojego uwielbienia tego utworu, że ja jestem (trochę?) sentymentalny, a w obecnym czasie (chodzi też o Święta) to widać lepiej niż zwykle. Pierwsze dwa wersy to piękny wstęp, wprowadzający do pozostałej treści, a pierwsze cztery do tematu.

W zasadzie, jeśli chodzi o ulubione wersy, to mógłbym cały wiersz cytować, i to niezliczoną liczbę razy. :] Ach i och: "taki landrynek anyżowy / na okrąglutko w oknie wisi". "a zanim zasnę proszę jeszcze / ale już o tym pewno nie wiesz" - rozmarzyłem się... niech to, to jest takie wyświechtane, ale nie czytam tego codziennie. Obudziło we mnie melancholię. A "landrynek anyżowy" jest przepiękny! Już sobie go wyobraziłem, jak wisi w oknie na tle ciemnego nieba... nie wiem natomiast, co ma wilk do gwiazd, i czemu się nie może na nich znać, ale sens jest fajny.

Tak w sumie, czegokolwiek bym nie powiedział, to i tak będzie zbyt mało poetyczny komentarz. Najpiękniejszy wiersz z ostatnich.