No tak, pomyśleć, że jeszcze nie tak dawno żyłam w przekonaniu, że nikt już takich wierszy dziś nie skleja, bo przecież człowiek w dwudziestym pierwszym, to jak robot, cyborg, czy jak mu tam, samorealizujące się SF. Mnie tam też liryka dopada, tęskność i żałość, złość i febra, nie powiem, że nie piszę tak, ale jak wyżej: nie myślałam, bo przecież byłam pewna, że nie te czasy...
Nawet te moje wnioski zaszyłam w jednym wierszu, co na użytek tego komentarza w dwóch fragmentach zacytuję autorowi:

...Dusza błądząca, która powraca
w dni zagubione już bezpowrotnie?
Podmiot liryczny, co nie rozumie
chcąc widzieć więcej, niż widok w oknie.

Ale dziś nie ma dawnej liryki,
bo po nowemu nazwano życie!
Jest chemia mózgu, a nie uczucie!
Jest wadą serca - serca ukłucie...
© I.K.
Pozdrawiam, uwikłana już w ten dwudziesty pierwszy.

Witam miłych gości. Pokuś, w trawie można leżeć, czemu nie. Wyobraźni mi nie brak, więc już ścigamy obłoki. Interesująco wygląda ta brzezina po prawej, może zajrzymy?

Jula, chyba wszyscy wiedzą, że to już "bardzo stare koronki". Nie chciałem niczego odkopywać, wręcz zasłaniam się Tetmajerem, ale coś tam w duszy gra. To jest stylizacja, pisać w takiej manierze chyba bym nie potrafił, więc raczej "stare nie wróci", ale przecież i nowe ma swój urok.

kłaniam się, sisey

Aluś, za takie komentarze, to na rękach trzeba nosić i w żadnym wypadku niczego już nie łam, proszę.

z uśmiechem, sisey

'bardzo stare koronki", ale moja babcia zawsze mówiła, że przedwojenny materiał jest nie do zdarcia - Twój wiersz to też ""porządny", choć współczesny "materiał".
Serdecznie

Ta "Ona będzie wiedzieć" ma fajnie, Sisey'u - Wierszu!
Piękna stylizacja. Wiem, pozazdrościłeś dziewczynom konkursu "Z sercem"
A serio: To bardzo piękny wiersz. Piszesz lekkim piórem, pięknie rymujesz - nienachalnie, na rymach przybliżonych. Wszystko "wyliczyłeś", co do zgłoski!
Cudko!

uchroń zachowaj może trzeba
pieścić wspomnienia niechby trwały
pragnę za chwilę już się nie bać
o gest o szept nazbyt zuchwały

wiem że przede mną wielka miłość
na rok chociażby na pół roku
dolej oliwy już się tliło
teraz niech buchnie żywy ogień

splecione ręce. jak to dużo!
czego ci żal? spisanych wierszy?
oczy marzeniem się przymrużą
ostatnim słowem zawsze pierwszym

trochę patosem zaleciało w pierwszej strofie ale ogólnie ladnie poprowadzone ładnie

Duża kultura słowa, bardzo ładny wiersz. Dobrze mieć porządne wzorce pod ręką pozdrawiam

Szczególnie miło czytać taka opinię, bo sam go lubię bardziej niż jest normą u mnie.

dobrego Wasinko