prześwity w konarach lśnią ciepło. tropem lisa
biegnie wiatr roznosząc nasiona i ptasie plotki.
w cieniu skał szukamy odpoczynku, odkładamy
plecaki pełne trosk. ulga przychodzi z pierwszym

łykiem ciszy. między paprociami plotą pająki.
sarny podchodzą blisko, patrzą wilgotnymi oczami
jakby wiedziały. z kamiennej rany wypływa źródło.
nurt porywa liście, drobne gałązki i łupinki żołędzi.

nie trzeba słów. szepty szczytów wtórują ptakom.
na starych skrzypcach grani, kontrabasach przełęczy
rodzi się melodia odwiecznej tęsknoty. ptak chowa
główkę pod ciepłe skrzydło. spokój spływa

w mgliste doliny. tam aniołowie grają na fletniach
rumianków i niezapominajek. pójdziemy wzdłuż
strumienia. nurt poniesie nasze obawy codzienne.
tu najbliżej jest do siebie i do Boga.