Witaj msh. Nie musi być podniośle i nikt nie musi walczyć (chyba). W każdym razie nie w tym wierszu. Być może rzeczywiście przesadziłem z patosem skoro nie zmusiłem Cię do refleksji i zrozumienia metafory.
Ocenę biorę do siebie i przemyślę. Również pozdrawiam.

msh. Sądzę, że po takim wprowadzeniu patos, którego widzisz tu tak dużo, stanie się tematem wiodącym dyskusji nad wierszem. Nikt już nie zwróci uwagi na to o co w rzeczywistości mi chodziło.Trudno. Na przyszłość postaram się publikować prace trywialne, nie patetyczne, łatwo strawne. Bez sarkazmu, serio. Pozdrawiam.

no ja wolałam "zaoknie"
poeci o poetach - to rzadko wychodzi dobrze
podoba mi się pierwsza zwrotka, a zwłaszcza interpunkcyjne metafory
ale reszcie brak lekkości/złożoności/wybujałości/:cokolwiek co by to wybijało:

Alutka, dzięki. Mariamagdalena, przyjąłem. Link a, rzeczywiście źle zrozumiałeś (łaś?). Nie twierdzę, ze nie ma nic pomiędzy patosem i trywialnością. Stwierdziłem jedynie, że postaram się staranniej wybierać prace, unikając tych, które mogą zostać uznane za patetyczne. Ja jestem dinozaurem poetycznym, który wciąż kocha się w prehistorycznej, romantycznej liryce Słowackiego, Norwida i Leśmiana. Potrafię jednak pisać prościej (nie wiem czy całkiem bez patosu). Jestem tu od niedawna i powoli zaczynam rozumieć jakie gusta dominują na portalu. Zaczynam też dostrzegać jakie prace mają większe szanse na dobre przyjęcie. Wiersza nie bronię, musi obronić się sam. Martwi mnie, że został przyjęty chłodno, cieszy, że jednak są czytelnicy, którym się podobał i tyle.
PS
Miałem rację, że patos stanie się tematem wiodącym dyskusji.

Sprzeczne uczucia: z jednej strony zabrakło mi tej iskry, nowatorskiego ujęcia, z drugiej - wiersz bardzo poprawnie skonstruowany. Nie będę jęczeć i narzekać, bo przecież...na miłość Boską...czy dążenie do arcyoryginalności i ultranowatorstwa nie jest praktykowaniem kolejnej konwencji? Zgodnie z postmodernistyczną teorią, właśnie to nam pozostało: przerzucanie się konwencjami, gra nimi (ach, Gombrowicz!). Ważne, że grasz w tę grę świadomie, co dla mnie jest argumentem nie do podważenia (przemawiającym, rzecz jasna, na korzyść Twojego wiersza). Pozdrawiam wieczornie

Ależ drogi msh, przecież nigdzie nie przeczyłem że wiersz jest patetyczny. Żeby rozwiać resztki wątpliwości dodaję jasne stwierdzenia:
1.Wiersz jest patetyczny, taki miał być.
2.Patos w wierszu może odebrać mu atrakcyjność i stłumić przekaz treściowy.
3.Żadnego z komentarzy nie odebrałem jako złośliwości, jedynie jako wyraz rzetelnej, subiektywnej krytyki.
4.Wszystkie porady biorę do siebie. Postaram się by wynikło z nich coś dobrego dla mojego pisania.
5.Jestem winien nieprzemyślanego użycia słowa "trywialny" w jednym z komentarzy.
Pozdrawiam wszystkich gorąco i zapraszam do lektury w przyszłości. W drodze jest coś lekkiego (nie trywialnego ), zupełnie z innej beczki.

Pięknie pięknie! Zmusiłeś moje skamieniałe serce do refleksji
Mnie się podoba. Tylko Ty doskonale wiesz co miałeś na myśli. Kazdy - wiadomo - odbiera na swój sposób. Mnie się nie wydaje zbyt banalny czy też zbyt patetyczny. Odbiór był dla mnie bardzo pozytywny.

"Krzyczą w strachu, przed czasem co szpeci."

Doskonale ujęcie czasu, takie pryzmatyczne, a jakże prawdziwe! I zakończenie też bardzo ładne.