Ciemne duszne pomieszczenie rozświetlone było jedynie nikłymi płomykami świec. W mroku rysowały się kontury dwóch postaci, nieruchome niczym posągi rozmawiały półgłosem czując się bezpiecznie w objęciach ciemności. Cichy niedosłyszalny dla ludzkiego ucha szum przerwał ich konwersacje. Przez uchylone okno wleciał czarny kruk błyskając szkarłatem błyszczących przerażająco oczu.
  Ptak nie zważając na panikę, jaką zasiał swoim przybyciem wyciągnął nóżkę przed siebie w oczekiwaniu, aż ktoś odbierze od niego list, który ciążył mu od wielu godzin.
   Płomienie świec zapłonęły mocniej ukazując ponure oblicze starego mężczyzny. Siedział on sam w czarnym głębokim fotelu. Po drugim osobniku nie było śladu.
   Starzec odebrał wiadomość od przerażającego ptasiego posłańca i drżącą ręką złamał pieczęć. List napisany był starannym pochyłym pismem ozdobionym różnymi wywijasami. Oczy mężczyzny z trudem odczytywały czerwone pismo, które rozmazywało się, gdy dłużej wlepiał wzrok w kartkę.
   Jego artretyczne ciało przeszył dreszcz, rozejrzał się po pomieszczeniu szukając swojego rozmówcy.
-Ona tu przybędzie.- Jego głos drżał nienaturalnie, a w oczach błyskał szaleńczy strach.- Mammonie ona tu będzie. Ona nam wszystko zabierze, odbierze nasze skarby.
  W ciemnym kącie pokoju poruszył się niewyraźny cień. Starzec począł przechadzać się po pokoju. Złapał pierwszą lepszą kosztowność, jaka wpadła w jego kościste dłonie i przygarnął ją do siebie jak zagubione dziecko.
-Ona chce was papciowi odebrać. Tatko was nie odda, tatko was kocha. I nie odda.- Z jego ust zaczął wydobywać się niezrozumiały bełkot.- Mammonie
  W kącie zaczęło się kotłować. Czarne macki wyszły poza linię cienia podążając w stronę mężczyzny. Miarowo oplatały jego starcze członki. Demon wstąpił w bezradnego człowieka.
   Mammon popatrzył ze wstrętem na swoje nowe ciało. Pomarszczone, kruche. Zupełnie nie przydatne. Zaklął cicho. Wiedział, że kobieta przyjdzie po niego, a nie po bogactwa tego starego kretyna. Omiótł zmęczonym wodnistym wzrokiem całe pomieszczenie. Było brudne od kurzu, śmierdziało stęchlizną, a pod nogami przebiegały szczury.
-Tak być nie może.- Sapnął demon tocząc rozsierdzonym wzrokiem wokół siebie. Machnął ręką uprzątając jako tako bałagan. Teraz jego myśli zaprzątało jedynie to, co zrobić by przywrócić ciało starca do użytku.
  Przywołał swoje ciemne moce. Do jego żył napłynęła nowa, młoda krew, skóra stała się gładka, a w oczy zaskrzyły się wojowniczo. Uśmiechnął się usatysfakcjonowany, czuł, że jest dobrze.
  Szmer sprzed kilkunastu minut powtórzył się. Tym razem był głośniejszy i wyraźniejszy. Ruszył zgrabnym sprężystym krokiem do drzwi. Otworzył je zanim zadzwonił dzwonek i zastał na schodach młodą damę. Zdziwioną młodą damęr30;
  Mężczyzna spojrzał badawczym wzrokiem na gościa. Kobieta nie mogła mieć więcej jak 21 lat, miała długie falowane krucze włosy i miły wyraz twarzy. Była wielce atrakcyjna jak na ludzkie standardy. Demon zmusił się na uśmiech, gestem zaprosił dziewczynę do mieszkania.
  Zamknąwszy drzwi ruszył za nią. Była jak dziki kot- piękna i śmiertelnie groźna. Gdyby nie wiedział, kim jest skończyłby jak wielu innych przed nim.
  Weszli do pokoju, w którym swą godną pożałowania egzystencję zakończył parę chwil wcześniej Teren Barcok- ekscentryczny starzec zakochany w swoim bogactwie. Mammon uśmiechnął się do siebie. Coś takiego mogliby wypisać kretynowi na nagrobku. Oczywiście gdyby mieli, co grzebać.
   Kobieta usiadła bez zaproszenia na fotelu naprzeciw kominka. Jedne jej spojrzenie wystarczyło, by z paleniska buchnął ogień. Skierowała wzrok na demona. Na jej wargach błąkał się przebiegły uśmiech.
-Mammonie.- Jedwabisty głos rozszedł się po pomieszczeniu.- Mammonie. Czemu ciągle przede mną uciekasz?- Zapytała z wyraźnym wyrzutem.
  Demon skrzywił się. Nie lubił, gdy osądzało się go o tchórzostwo. Podszedł na tyle blisko, że płomienie buchające z kominka oświetlały całą jego sylwetkę i pochylił się z groźnym błyskiem w oku nad kobietą.
-Layo, ja nigdy nie uciekam.- Stwierdził twardo.- A już na pewno nie przed tobą.- Dodał z kpiącym uśmiechem przenikając ją swoimi srebrzystymi oczami.- Twoje towarzystwo jest mi milsze nawet od siania nowych skandali.
Wyprostował się i podszedł do barku.
-Napijesz się?
   Layo skinęła głową szukając jednocześnie jakiegoś podstępu w jego słowach. Takim jak on się nie ufa.
-No, to co cię sprowadza?- Zagadnął demon podając jej kryształ z winem. Na stoliku przy fotelu postawił karafkę wypełnioną karmazynowym trunkiem.
-Nie każ mówić mi tego na głos. Dobrze wiesz, po co tu jestem.- Bąknęła ze zdenerwowaniem. Mammon zaśmiał się szczerze.
-Owszem wiem, ale wole to usłyszeć. Zdolnym pomyśleć jeszcze, że jednak jesteś tu tylko i włącznie dla mego szanownego towarzystwa.- Puścił jej oczko w milczeniu wyczekując na odpowiedź.
   Czarnowłosa poderwała głowę rzucając pełne nienawiści spojrzenie swemu gospodarzowi.
-Potrzebuje pomocy.- warknęła. Demon pokiwał głową z niemalże niewidocznym uśmiechem zadowolenia.
-Tak myślałem. Oczywiście oczekuję zapłaty.- Zastrzegł obserwując uważnie reakcje kobiety.
-Nie liczyłam na to, że pomożesz z dobrego serca.- Wstała z siedzenia stając naprzeciw swego nowego sojusznika.- Odezwę się jeszcze.
   Mammon powiódł wzrokiem za odchodzącą dziewczyną. Zadowolony z rozwoju sytuacji dolał sobie wina i zasiadł przed kominkiem zatapiając się w swoich mrocznych myślach.