"Gorzki smak nienarodzonych truskawek."Interesująca fraza. Podskórnie - erotyk z pralka( proza życia ) w tle.Wiersz można odbierać jako dwuznaczny. Zatrzymał.

Gorzki smak nienarodzonych truskawek. - wg mnie bardzo fajne.
Gumowe płody. - skojarzyło mi się z Cobainem (konkretnie z teledyskiem do Heart-shaped box, a raczej ze szkicami do tego teledysku, które Cobain robił w swoich notatnikach).
Popieram uwagi przedmówcy co do inwersji w jedenastym wersie.
Ogólnie - dla mnie wiersz całkiem dobry. Interesujące obrazowanie i klimat.
Pozdrawiam.

Ja sugerowałabym:
- rozpisana w partyturze białej kartki.

- Ale, ale, ale... - powiedziało Kipu, westchnąwszy radośnie, że znowu spotyka się z Miladorą przy powtórzeniach
Zechciej spojrzeć:
- po pierwsze i drugie, ewidentny związek z muzyką i stałe związki frazeologiczne przemawiają w melorecytacyjnym duecie za kipuańską możliwością;d
Masz związki: rozpisać utwór na głosy, grać na cztery ręce;
- po trzecie, sam tekst jest o powierzchowności, dokuczliwej zewnętrzności: o jestnawierzchuniemawśrodku, a z nimi logiczniej komponuje się "na" niż "w";
- po czwarte, i blizna, i partytura, i kartka także nie są zjawiskami z wewnątrz;
- po piąte "w partyturze białej kartki" zmienia znaczenie oryginału i sugeruje sens, którego tam raczej chyba bezpośrednio nie ma: że sama kartka jest partyturą, a nie, że coś na niej zapisano; niepotrzebnie zatem udziwnia.

I co Ty na to?
Buziak pierwszy i wtóry;d
dobrego dnia, Milado

Mi,
ponieważ powinny decydować walory artystyczne wiersza

Hm, trochę się gubię. Czy jednym z walorów artystycznych/atutów z kategorii estetycznych nie bywa fakt, że składnia może ściślej, uważniej wyrażać i/lub wspomagać znaczenia? Innymi słowy, powiedzmy, proponujesz nadrzędność gładkiego, nienagannego, poprawnego, wymuskanego brzmienia, bez względu na to, jak dalece pomija spójność postaci i jej sensu?

Buziak zdezorientowany

Ale w przypadku podobnych znaczeń powinno wygrać to, które jest lepsze w kontekście formy wiersza.

I tu wchodzimy, zdaje się, na grząski grunt subiektywnego odbioru, który uniezależnia się całkowicie od gramatyki.
To zresztą jedna z przyczyn, dla których nie przepadam za poetycznymi narzędnikami: są beznadziejnie nieprecyzyjne, zamiast naprowadzać na trop intencji autora, wyprowadzają w pole i tam zostawiają z coraz popularniejszym świergotem autorów: ach, hihi, hejże ha, interpretacja dowolna, czytelniku I jako takie też nieraz kwalifikują się /lub przynajmniej powinny/ do błędów stylistycznych.
I może nasza rozmowa i do tego przyda się Autorce: widać z niej, że warto zawahać się może chociaż chwilę przy wyborze narzędnika. I nie tylko. Drobiazgi, jak się okazuje, wcale nie są takie drobne, na jakie wyglądają. Bo Autorka, nie my, pewniej zna zamierzony kontekst.

Inaczej byłby do przyjęcia każdy tekst naszpikowany po uszy powtórzeniami i innymi niedoróbkami

Nie wiem. Naszpikowany powtórzeniami i innymi niedoróbkami? To brzmi co najmniej zastanawiająco. Już drugi raz tak formułujesz poglądy, jakby powtórzenia były przede wszystkim oczywistym błędem, a środkiem stylu - bardzo wątpliwie, z rzadka. Mimo deklarowania, że rozumiesz i sama używasz.

Zresztą wnikliwy czytelnik potrafi odkryć sens i intencje autora mimo poprawnej formy. Pomimo niepoprawnej też, owszem [...]

I tu chyba pies w końcu pogrzebany. Z mojego punktu widzenia "pomimo" to nieporozumienie w każdym z dwóch przypadków. Zdecydowanie lepiej, kiedy można czytać w zgodzie ze składnią, a nie pomimo niej. Tak zastosowaną, aby jak najwierniej odzwierciedlała intencje autora. Bo z tym odkrywaniem pomimo to byłabym bardzo ostrożna. Jeśli nie znam autora, mogę się nieźle pomimomylić w odkryciach

Poza tym, o jakiej formalnej niepoprawności mowa w wyrażeniu "na partyturę na białej kartce"?

Buziak niewiadomojaki

Dziękuje bardzo za odwiedziny, komentarze oraz zawarte w nich uwagi, które oczywiście przemyślę.

Coś ma w sobie ten tekst. Jakiś urok. Te trzy papierosy już na początku zmuszają do myślenia. Ładna pointa - to wszystko jest takie wasze, wspólne. Pozdrawia!

Całkiem ciekawy. Podoba mi się.