lubię wiersze z pomysłem. odbijanie w lustrzanej naturze zdecydowanie do mnie przemawia, ale perlistego szeptu nieba nie kupuję.

ładne jak twój wiersz buziaki

ha - lustrzany zabieg - i rytm na dziewięć - bliskie mi eksperymenty - udany tekst - i nawet inwersja "rzek mroźność" mnie nie drażni (jak ma być lustrzanie, to niech będzie dubeltowo) - podoba się

Też z miejsca pomyślałam o lustrze, Stef.

Bardzo mi się podoba ten zabieg. Aż korci, żeby się dać zainspirować.
Pozwolisz?
Zabieram w całości do swojego kufra.

Buźka specjalna.

Ciekawie, niczym odbicie w tafli wody.Znajome obrazy tak cieszą, że ąż chcemy powracać i odczuwać je wciąż na nowo. Spokój i cisza emanują z wiersza. Serdeczności.

Rewelacja, takie słowo działa u mnie dosadnie, więc używam. Chciałabym usłyszeć ten metameronik zaśpiewany, koniecznie, absolutnie, zresztą, na swój użytek i tak już tym dźwięczę! Pozdrawiam!

No to mnie drodzy Julandko i Diable, połechtaliście. Dziękuję Wam za ciepły odbiór.

MamoMuchomorka, smacznego i taaakiej weny!

Dziękuję sheCat. Wiem, że niełatwo zrobić na Tobie wrażenie, więc podwójnie cenię sobie Twoją ocenę. Pozdrawiam.

Rzeki płyną, a później jest Hartwig:

Odważny ten, co nie wie, że ono jest wszędzie,
Piękność go nie osłabia, nie wie, co to groza.
Ono ostrym zachwytem bije nas po twarzy
I spycha na dno klęski, kiedy noc zapada,
Thalassa, morze.

(fragm. Ballady)

Lubię lustra. We wszelkiej postaci. Alicjańskie, źrenicowe i takietam najróżniejsze odmiany.

Dobrego.

Kamyczku, no to w takim razie spokojnie... i dzięki.
Linko, miło, że się przyjrzałaś i przejrzałaś w moim lustrze. Dzięki za balladę.

Podoba mi się to przenikanie. Można wyobrazić sobie taki obraz, gdzie niebo, warstwa po warstwie przechodzi stopniowo w kolejne tony i odcienie barw. To wnikanie, przesączanie, przelewanie przez dłonie pozwala wręcz odczuć tę rześkość, dreszcz, 'chłód słowa skroplonego na skórze'. Ma się wrażenie takiego chłonięcia, wchłaniania do wewnątrz. Człowiek, który patrzy, widzi - stanowi naturalne lustro. Barwa, obrazy, chłód - przenikają do środka, czuje jak ta fala przepływa przez jego umysł, ciało, tam dokonuje się to odbicie, filtracja i ponowne przelewanie i przesączanie, przekazywanie na zewnątrz. Jak przypływ i odpływ. Początek i koniec. Narodziny i śmierć. To zestrojenie z naturą i jedność. Czerpanie ze 'źródła'. Wczytuję się kolejny raz i za każdym razem ten odbiór uzupełniam o kolejne detale i spostrzeżenia.

Gratuluję pomysłu i wykonania!

Pozdrowienia