Do tej pory się nie znaliśmy, miło cię spotkać – Ktoś.
Więcej? No dobrze.

Kiedyś bardzo chciałem wejść do wiersza, odkąd mi się udało,
nie mogę opuścić żadnej z liter. Mieszkam tutaj – jak ryba w lodzie.
Żyję albo nie żyję, tylko w twoim przypadku drwi jedyna opcja: czytasz.

Już nie muszę wierzyć, wszystko widzę – spisane i niewidzialne, nawet ciszę,
która zapadła przed tytułem; twoje oczy, płonący Adriatyk.

Przysuń ucho do kartki, szepnę sekret, który komuś wyśnisz:
Kochać to pisać
do tej samej kropki

2011-07-31