Witaj

Tradycyjnie pozostawiam na pamiątkę ze strony głównej:

Wyobraź sobie, że oddalasz się w bliżej nieokreślonym kierunku. Unosisz jak mgła, albo może raczej jak ptak. Wokół ludzie, którzy także odstają. Przenikają, jak Ty, przez ściany. Spoza niej dobiegają głosy, a wzdłuż otwarte domy, omijane przez wszystkich. Z dal od własnych mieszkań i obnażonego lasu. Można by się osunąć, osiąść. Pytanie tylko, czy to Twój sen, czy zawitałeś w czyimś??

Piękny wiersz, surrealistyczny jak niektóre z naszych snów, dlatego chętnie do niego wracam.

Pozdrowienia

Świetny wiersz, oniryczny i psychedeliczny (powiedziałabym: psychedelikatesowy jednocześnie. Interpretuję go jako rozmowę we śnie z umarłym (tym, który zaszedł za daleko - bardzo oryginalne rozegranie kojarzącego się na ogół z sukcesem frazeologizmu „zajść daleko” , a interpretacja Bożeny przywiodła mi na myśl „piętrowość” śnienia jak z opowiadania Borgesa „Koliste ruiny”, którego bohater został z uczuciem „wyśniony” przez mistrza, po czym po osiągnięciu dorosłości wymknął się spod jego kontroli, szerzył zniszczenie i podkładał ogień, aż człowiek, który go wyśnił nie miał innego wyjścia i „poszedł ku płomieniom. Te nie kąsały jego ciała. (…) Z ulgą, z upokorzeniem, z przerażeniem zrozumiał, że sam również jest widmem, które śni ktoś inny”. Przepraszam za ten obszerny spojler, ale u Ciebie podobnie jak u Borgesa śniąca peelka wydaje się zanurzona w innym - cudzym? - śnie

Serdeczności, wracaj szybko z wakacji

Wiesz, tutaj pierwsza strofa była mi dość ciężka do odczytania dopóki nie wstawiłem sobie tam prywatnych kropek i przecinków i teraz czytam ją tak:

inni ludzie odstają jak zawsze o całe mile od własnych mieszkań.
mgła podnosi się, rannych z ziemi, nawet ranne
ptaki z ciepłych karmników nieopodal obnażonych lasów.

W drugiej strofie zdjęty dałbym po jak czyli:

obok mnie człowiek jak zdjęty z obrazka małego picassa

A w trzeciej aż prosi się o przerzutnie

tak na­praw­dę nie chcą zgu­bić mgły po krót­kim cza­sie / suną śmia­ło dalej


No dobra, wiem że to stary tekst i pewnie nie będziesz już tam chciała majstrować, ale żeby nie było, ze tak przyjmuję wszystko bezkrytycznie to trochę musiałem pomarudzić
Bo mimo tych niewielkich uwag tekst mi się podoba. Podoba mi się jego oniryczność i fakt, ze nie wiem o czym jest ale z łatwością tam sobie (w zaleznosci od pogody ) coś zawsze mogę podstawić