Jakaś podpowiedź?

Jak to u Ciebie - hermetycznie. Gryzą mnie nieco zaimki. Hermetycznie, ale przesiąkłam.
Ze znajomym próbujemy rozłożyć na czynniki pierwsze.
Zachwycamy się ostatnim zdaniem.

Pozdrawiam

Zwykle jeśli nie rozumiem, co autor miał na myśli, to znaczy, że czytam wiersz.
A tu... No cóż, życie zaskakuje
Powiem tylko, że przyjemnie się odczytuje, tyle że za krótko
Może to i lepiej - mniej zagadek.
@zawsze - jak "rozłożycie na czynniki pierwsze", to się podzielcie rozważaniami

A mnie się nasuwają dwie interpretacje. Pisać?

Pierwsze nasuwa mi się, że mówiącym jest słońce, zakochane w księżycu. Schroniło się albo w domu czasu (tu wymienne na stwórcy, chociaż to chyba za daleko) albo horyzontu. Na jednym niebie mogą istnieć razem, ale nigdy w pełnej krasie. Może być też wymiennie jak dzień i noc. Dzień przechodzi w noc, spotyka ją, ale w pełni nigdy nie ogląda.
Druga interpretacja jest bardziej ludzka. Dom nocny - dom publiczny. On - orgazm, mówiący seks. Nie trzeba kochać, żeby uprawiać seks, nie trzeba kochać, żeby przeżyć orgazm. Żyją razem, bardzo blisko, ale choć bez siebie nie istnieją, nie mogą stworzyć jedności, bo mieszkają nie tam, gdzie powinni, ale innego domu nie mają.

Mhm. delikatnie zaskakujące. On kochał go. Patrzy jak ona leży z nim. Zapłaciłbym za wyjaśnienie

Wiem, że jest coś dalej, idę zerknąć.