List błękitny

sam siedzę we Wrocławiu w Blue Angel
wpatrzony w Twoją chabrową sukienkę
igrasz z wichrem naszego jeziora
rozpędzonym pośród łąk niezapominajek

pędzimy niebiańscy po drodze szarej jak
los małorolnego chłopa do remizy
ty w niebieskich pantofelkach
błękitne anioły Twoich spojrzeń niosą nas
coraz bliżej tętniących bębnów muzy

Twój głos jaśnieje błękitem
i czyściochę z kartką niebieską pijemy
ze strażakami w sztywnych granatach
skrzypiące tony harmonisty
wylewność skrzypka uspokaja
polki oberki fokstroty hulają do sinego brzasku

jesteś jak brzeg morza wabiący
od nadmiaru blue aż szumi w głowach
wiatr w polu kukurydzy tuż za drzwiami
pod rozżarzonymi gwiazdami Szczecina
astronom Aleksander Wolszczan
szuka nowych planet

wyje przeraźliwie bana
dudniąc po pobliskich torach
odjechałaś błękitnie roześmiana w me serce

moja tęsknota za Tobą ciemnieje
do głębi koloru indygo