"oracz et laboracz"

zatrzymałem się tutaj na chwilę, pierwsze wrażenie: mam wrażenie braku płynności, w sensie: swobodnego przejścia z wersu do wersu, jakby były odseparowane od siebie (mimo, że zbite, zwarte w formie "zwrotki" i zakończone jedyną kropką -
hm - ambiwalentny odbiór - jest coś, co zmusza mnie do pomyślenia, a jednocześnie brakuje mi spoiwa, łagodnych przejść między obrazami, zatrzymują mnie pauzy -
takie pierwsze spostrzeżenia, dzielę się niezobowiązująco, być może wrócę jeszcze i coś mi się naświetli innego pod wpływem komentarzy innych Czytelników

powodzenia

"postawię pośrodku stracha na wróble
łachmany dobrze wpisują się w pustkę wyobraźni"??? naprawdę? Autor czarnoksiężnika z oz przewraca się w grobie. Marnie wyszło.

Skoro zaorałeś, to trzeba było coś posiać może by wyrosło.Ale jeśli postawiłeś stracha, to znaczy,że czegoś tam pilnuje, może wrony wszystkiego nie wydziobią i coś wykiełkuje.
Mnie się podoba ten obrazek.
Uważam, że wiersz jest dobry.
Pozdrawiam.

Co do "pustki wyobraźni" pozwolę sobie przypomnieć zwrot: brak wyobraźni (idąc dalej można to przełożyć na pustkę)
Co do przeorywania bruzd Lejbie. Właściwą orkę poprzedzają podorywki.

męczyło mnie i męczyło, aż wzięłam nożyczki

przeorałem bruzdy
błąkają się wśród nich wygłodniałe wrony
postawię pośrodku stracha na wróble
łachmany dobrze wpisują się
w wyobraźnię.

i z przesuniętym enterem

przeorałem bruzdy błąkają się
wśród nich wygłodniałe wrony
postawię pośrodku stracha na wróble
łachmany dobrze wpisują się
w wyobraźnię.

i takoż dla nie łachmany właśnie stały się symbolem pokiereszowanej wyobraźni. ale może to tak przez moją postępującą alergię na niektóre słowa

pozdr.

a to już zależy od Ciebie jakiej synonimii użyjesz nie nalegałem przecież, bo się nie znam, a autor wie co dobre dla wiersza