Al, rozmarzyć, zamyślić, to bliskie krainy, myślę, że są dobre, bo wracamy z nich bogatsi, piękniejemy nadzieją w smakach owoców poznania.
Nie znam osób, które wiedzą, jak smakują morwy. Tęsknię do ich słodyczy. A przecież są miejsca, gdzie rosną, aby można było malować marzenia... na jedwabiu. Teraz się zamyśliłam. Pozdrawiam pięknie, noworocznie.

Dziękuję Zolu, wdzięczna za Twój komentarz wpatrzonej w słowa okiem znawcy sztuki. Metafora z tegorocznej refleksji przełamania kalendarza. A, jeśli świat Julii jest bliski, tym bardziej się cieszę. Pozdrawiam, w tle kontrast codzienności z magią świąt.

Poke, do Twojej porannej jeszcze trzask ognia w piecyku, zaspane koty i cisza świtu, wiem, dziękuję pięknie. Pozdrawiam.

Witaj Hefajtosie, i za te kilka słów ślicznie dziękuję ( teraz z paragrafami pod spodem mogę nawet zaznaczyć, że komentarz był pomocny.

A Julia pozdrawia.

Dziękuję Otko. I od Julii serdeczności na Nowy Rok.
Piękny poetycki komentarz, aż się zamyśliłam.
Pozdrawiam ślicznie.

Wasinko, cieszę się, że odwiedzasz Julię i jej światy. Tym bardziej, jeśli dostrzegasz ich aurę, słyszysz metafory. Dziękują i pozdrawiam warszawskim wieczorem z blaskiem deszczowych cekinów rozsypanych po ulicach.

Kolbertyno! Świat Julii trwa obok, dzieje się jednocześnie i poza. To kawałki obrazu, który w całości trudno obejrzeć, może kiedyś się uda, ale dziś to okruchy, które w niepoznany sposób zachowują smak całości. Zaglądając i goszcząc w świecie Julii jesteś tak naprawdę sobą i u siebie, czy można to nazwać uzależnieniem?
Wiesz, jak się cieszę, kiedy znajduję Twój komentarz? Sens nabiera rumieńców, jeśli jest dostrzeżony, a Ty tak pięknie dostrzegasz, dziękuję.
Pozdrawiam młodym i uśmiechnięty Nowym Rokiem. Wszystkiego dobrego.

Hefajstos, tak było od początku, nawet z Julią nie zauważyłyśmy, że natura woli urosnąć w liście i obudzić gniazda.
A na balkon czasem Julia wychodzi, niebo nad miastem spada wierszem. Pozdrawiam.

)