No temat, który przerósł chyba, wszystko dookoła... Nie ma w pasku takiego drugiego. Ale przerósł także i autora. Są momenty, dzięki którym wracam do wiersza i zastanawiam się dlaczego? To jest Winlandia, tylko dlaczego tak potraktowana. Rozumiem, zobaczył i nie był świadom co widzi - nasz bjarni. Ląd, o odleglejszych jeszcze konotacjach w wierzeniach Wikingów. To także Walhalla, miejsce gdzie ćwiczą się wojownicy, żeby stoczyć Ragnarök, bitwę światów... Ongiś mityczne, ale od czasu wspomnianego Leifa Erikssona i za sprawą osady w Kanadzie już nieźle poznane. Może przez to, że autor także samo jak Bjarni dostrzegł ową tajemnicę, ale nawet nie próbował jej dotknąć. Trudne to jest. Otarł się Pan o mitologię tak głęboką i pełną odniesień do naszych czasów, że trudno jest jednoznacznie ocenić co się takiego dzieje w tym tekście. Została poruszona struna, od której niegdyś Walkirie wznosiły się ku niebu, żeby wypatrywać poległych. I ta próba ma tyle różnych rozwiązań, że wieków do dziś jest mało, aby wszystko opowiedzieć i zrozumieć. Nie ma jednej historii, jednako się nie da wszystkiego opowiedzieć. To jest akurat jasne. Tylko jakie swoje miejsce ma w tym Kolumb, Vespucci. Nie obcowali z Bjarnim i z jego bóstwami... Przykro mi, liczyłem na "lot do Valhöll" - otrzymałem jakiś erzac - o mało wyrazistej konsystencji, przemielonej jeszcze na papkę dla nierozgarniętych. Slogany "nie ma innej historii" nie przeniosą wiersza w inny świat mojej myśli. Proszę zważyć, że zasady są proste, wiersz powinien nieść wiedzę i doświadczenie. Inaczej zawsze będzie jedynie mieleniem porannej kawy... W Kenii do dziś tłuczonej kamieniem! Sposobów na wiarygodność pisarską jest wiele, ale podstawą jest wiedza Tylko tyle... proszę rozważyć. Temat mnie poruszył, wykonanie - do gruntownego przemyślenia. pozdrawiam

To ja drogi Autorze wiem... Pytałem gdzie sie zagubiła głębia, ta pod kilem Bjarniego, pod Twoją wyobraźnią?! Może zaszły zmiany na tyle konstruktywne, że są ludzie którym nie chodzi jedynie o ochy i achy i inne pitu pitu. Tylko o rzetelność jednoznacznie cieszę się ze zdziwienia, bo to dowód. Na tutejsze podejście do poezji.

Koriacie,
ot właśnie. kiedy burczy w brzuchu myśli się o chlebie, kiedy się tęskni, rozum płata figle i nigdzie nam tak nie śpieszno, jak do najbliższych. można sobie wtedy w buty wetknąć mitologię i inne powiązania. bowiem to nie płaszczyzna historyczno-mitologiczna była ważna dla Bjarniego. i kto na co dzień, poza jednostkami ginącymi za wolność naszą i waszą, czy innym Conanem, etc. bohaterem, kto wtedy myśli o ukrytych dnach, patrząc na mijanych ludzi, na mijane krajobrazy?
msz, spojrzenie na Bjarniego, przez pryzmat psychologii jest o wiele ciekawsze, zmusza bowiem czytelnika do odpowiedzi na pytanie, co przeważyłoby, gdyby się znalazł w takiej sytuacji.
poza tym, to nawet lepiej, nie wiedzieć, że miało się szansę zmienić historię. można dożyć spokojnej starości
wiersz się broni, właśnie prostotą. zastąpiłabym jednak drugą i trzecią historię synonimem.

Była, jest i zawsze będzie nieskończona ilość Bjarnich, śpieszących do domu. I nie można im mieć tego za złe. Tylko, czy na pewno?

serdecznie

^^
Obrazek pochodzi z książeczki do płyty "blood inside" zespołu Ulver. zamiast marudzić na portal albo koriata lepiej posłuchać poza tym np ja w naturze jestem całkiem miły, to internet wyzwala we mnie zwierzę

Dziękuję i za wyróżnienie i za gratulacje. Właściwie to dla mnie zaskakujące, bo od jakichś dwóch lat już właściwie nie piszę, najpierw w ogóle, a potem ot, tyle co wrzuciłem NA TEN PORTAL. O tyle dziwię się, że ciągle, nie przywiązując do pisania wagi, jestem w stanie napisać coś, co się komuś podoba.

No i takoż zdrówka