Było już tak bardzo błogo.
Wóz się z hurmem toczy drogą.

A po chwili, niczym z wora
z wozu wyszła ludzi sfora.

**********************************************

Ranyściewy! Ranyściewy!
Kogo niesie do cholery?!

Moiściewy, moiściewy.
Goście jadą.

Po cholerę!

Moja duszko, nie mam słów!
Po co goście jadą znów?!

Goście? Wielkie mi mecyje.
Przyjdą , mordy się obije.

Jak już gości przyjąć trza
spuści się z łańcucha psa.

*********************************************

Gdy gość zjawi się na drodze,
wnet z rusznicy huknij srodze.

Gdy nie w porę przyjdzie gość,
wbij solidny w krzesło gwoźdź.

Kiedy jadło się nadpsuje,
to się gościa nim częstuje.

Nie uchybiaj gościnności.
Sam nie jadaj. Nakarm gości.

Kiedy gość już zje nieświeże,
do wygódki wskaż mu dźwierze.

A jak gość twój nie dopija,
niedopitki wlej mu w ryja.

I gdy już się gość opije,
weź go obij tęgim kijem.

Kiedy gości ci przybędzie,
miast półgęska daj po gębie.

Gospodarze zapraszają.
przyjdą goście, niech sprzątają.

Gdy gość humor psuje ci,
pokaż jemu gdzie są drzwi.

A gdy gość cię nie usłucha,
kropnij z fuzji koło ucha.

*********************************************

Już cierpliwość się przebrała.
Cóż za swołocz się zebrała!

Gospodarze chcą iść spać.
Idźcie już! Sobacza mać!

Poszły sobie wreszcie w diabły.
Chwalić Boga mało zjadły.

*********************************************

Duszko podać każ cietrzewia,
bo mi z głodu skręca trzewia

Wreszcie w ciszy i spokoju
zasięść będę mógł do stołu

*********************************************

Jasny piorun na niebiesiech!
Kogóż znów do diaska niesie?!