Bosski,

wzruszający, dobrze napisany wiersz. Cieszę się, że obiecałeś Mateuszowi. Dzięki tej obietnicy - i my wspominamy dziś Justynę.
z.

po­zo­sta­ła tylko cisza i wy­rzeź­bio­ny pa­mię­cią
nie­za­po­mnia­ny obraz two­je­go uśmie­chu - ciągle się do nas uśmiechasz, slonecznywersie.

Wzruszyłeś, Bosski.

Piękny, pełen naturalnego smutku wiersz...
Tym piękniejszy, że piszesz go osobie, która tak uwielbiała twoją twórczość, Tadeuszu.
Spotykaliśmy się z Justyną zawsze pod twoimi utworami i jakby to było wczoraj pamiętam jej pełne entuzjazmu i zachwytu komentarze.
I sympatyczny, uśmiech z avataru...

Myślę, że nadal Cię czyta, choć Ty się o tym nigdy nie dowiesz.

PS.
Byłem akurat na wakacjach, kiedy będąc u rodziny wszedłem z ich kompa na portal i przeczytałem okienko ODESZLI, i kiedy przeczytałem, o kogo chodzi, nie potrafiłem powstrzymać łez, to było zbyt silne.

Wracam z oceną - zapomniałem.

ja wciąż czekam na Justynę. zdarza mi się wysyłać wiadomości do niej, choć wiem, że pozostaną tajemnicą. nikt nie odpowie na moje wołanie.

bardzo pięknie opisałeś utratę więzi. bardzo...

pozdrawiam. Whole