Witam! Na początek zalecam małą korektę tekstu - niepotrzebne według mnie jest powtórzenie


o ile powtórzenia same w sobie mogą dodać uroku, tutaj pojawia się ono za szybko, szczególnie że utwór jest niewielkich rozmiarów


na tym etapie pisania nie polecam też stosowania wielokropków - wbrew pozorom bardzo rzadko działają one na rzecz naszego wiersza, w większości przypadków (szczególnie gdy mamy do czynienia z jeszcze niewprawionym piórem) zapychają tekst i nadają mu sztucznego, patetycznego charakteru - wielokropek w zamyśle piszącego ma nadać głębokości, drugiego dna określonemu wyrażeniu, jednak taki efekt powinno się uzyskiwać słowem, które broni się samo w sobie

jak na początkującego pisanie Twój tekst nie ma rażących błędów, w miarę dobrze się go czyta, wersyfikacja też nie spędza mi snu z powiek - mimo tego nie jest to utwór najwyższych lotów, tematy jakie poruszasz zostały przedstawione w oklepany sposób - tysiące takich można znaleźć na blogach czy w pamiętnikach

zachęcam Cię do poszukiwania oryginalności w wyrażaniu tego co czujesz i chcesz przekazać, możesz czerpać inspirację u innych, znajduj ją w piosenkach, poezji, literaturze, malarstwie, językach obcych, matematyce - w tym co sprawia, że czujesz się wyjątkowo

na początek polecam przeczytanie:

http://literatura.wywrota.pl/wiersz-klasyka/39547-maria-pawlikowska-jasnorzewska-akwarium.html

http://literatura.wywrota.pl/wiersz-klasyka/39240-leopold-staff-znad-ciemnej-rzeki.html

Pozdrawiam i czekam na następne!

A ja mam dużo, dużo więcej i też mi się podoba świeżość spojrzenia. Powtórzenia nie rażą: zwielokrotnione "mam tylko wiersz" bardzo mnie wzrusza młodzieńczą nieporadnością i zagubieniem wobec życia, chłopięcą wrażliwością. Nie pogub się po drodze ku męskości.

Jako młodemu twórcy wystawiam szkolną ocenę: celujący!

Hehe.. to mi się faux pas trafiło. Przepraszam Cię bardzo, Młoda Damo. Zmyliła mnie "tajemnica mężczyzn". Teraz czytam inaczej nieco, ale dalej mi się podoba. Jako starsza pani mogę Ci szepnąć, że owej tajemnicy nie zgłębisz aż po kres ;-) Ale w tym urok owych stworzeń. Pozdrawiam.

Niech Ci się zatem otworzy na oścież, na całą szerokość skrzydeł ( tych poetyckich)

Bardzo dziękuję, to miłe

werble... no cudnie!

K.