Za dużo wszystkiego w jednym.
Wiersz się czyta ciężko i ciągle jest pod górę, a to za sprawą gęstości obrazów, zachodzących jeden za drugi, nie ma miejsca ani chwili na oddech, na wyłapanie wszystkiego z poprzedniego wersu, już jedzie lawina słownych układanek, którym brak lekkości i to sprawia, że wiersz do mnie nie dotarł.
Nie poczułem go, choć ogólny zarys posiadam.
Ale idzie mi o wrażenie artystyczne podczas czytania - te stłamsił nadmiar słowa w słowie.

neestix - mnie chodziło o ulżenie strofom, a nie czytelnikom, coby miało być im przyjemnie, dlatego dopowiedziałam, że wiersz na tym nie straci, a nawet wręcz przeciwnie. Ciężkość techniczna nie musi, zwykle tak jest, nadawać dodatkowego brzemienia, o który Tobie chodzi, raczej przypomina wtedy groteskową formę, a to już zupełnie inna kategoria.

Pozdrawiam

neestix - Twój wiersz groteską nie jest. Nie widzę przeszkód, żebyś stworzyła groteskę wierszowaną, przeczytam z zainteresowaniem, bo uwielbiam tę kategorię. Nie, nie uważam, że ludzie są groteskowi, ale czasem ich życie ją przypomina, jednak to nie jest to samo, w mojej opinii. Wracając do wiersza powyżej, bo jest to wiersz, czemu nie zaprzeczyłam, nadmiar tych kilku słów czyni strofy przeładowane, przez co czytelnik skupia się na odrzuceniu zbędnego balastu i istnieje niebezpieczeństwo, że ucieknie mu przekaz. Tylko o to mi chodziło. Przerost formy nad treścią bywa zgubny. To dobre strofy, ale ja zawsze zwracam uwagę na treść.

Pozdrawiam