Opowiadanie dla Leibniza

Pamiętam, że czytałem „Kolonie karną” Kafki, kiedy do mojego pokoju wpadła, zaaferowana jak nigdy, moja siostra, wołając, ze na szybie jednego z domów w Kolbuszowej pojawiła się Matka Boska.

Na drugi dzień już na każdej szybie w miasteczku pojawił się wizerunek Matki Boskiej. Zbliżały się Wielkanocne święta, ale żadna kobieta w Kolbuszowej nie zabierała się do mycia okien. Każdy w każdym domu na każdej szybie mógł zobaczyć ten sam wizerunek. Nawet na szkle, które pokrywało portret Lenina, ukryty przez ideowego działacza partyjnego w najgłębszej piwnicy, pojawił się obraz Matki Boskiej.

Jak wiecie w ciągu następnych dni to niezwykłe zjawisko przyjeżdżali oglądać  ludzie z całej Polski. Przedstawiciele wszystkich telewizji zainstalowali się w miasteczku, żeby na bieżąco przekazywać relacje. Bardzo szybko pojawili się także przedstawiciele telewizji spoza Polski. Cyberprzestrzeń wypełniła się informacjami o tych niewiarygodnych szybach. Internauci z całego świata chcieli wiedzieć jak najwięcej o Kolbuszowej. Przez kilka dni informacje w CNN rozpoczynały się od widoku naszych okien. Setki przyjezdnych spacerowało po miasteczku, sycąc oczy niesamowitym widokiem – gdzie spojrzeli, na każdej szybie widzieli obraz Madonny. Wszyscy zapewniali, że robiło to nieziemskie wrażenie.

W końcu doszło do tego, do czego musiało dojść – jedna z szyb się rozbiła. Jak wiecie, efekt tego zdarzenia zaskoczył jego świadków. Szyba rozbiła się na dwanaście kawałków większych i mniejszych. Na każdym z tych kawałków był cały wizerunek Matki Boskiej. Zdarzenie to sprawiło, że kilka osób, niezależnie od siebie postanowiło rozbić po jednej szybie w swoim domu. Jak postanowiły – tak zrobiły. Jak wiadomo, przy tych celowych rozbiciach nastąpiło to , co  przy tamtym przypadkowym. Później ci, którzy celowo rozbili swoje szyby, zaczęli kruszyć szkło na coraz to mniejsze kawałki, uzyskując na każdym pełny wizerunek Matki Boskiej. W końcu pokruszyli te szyby na drobiny. I na każdej tej drobinie – oglądanej przez szkło powiększające – był widoczny ten sam wizerunek.

Jak wszyscy wiecie, informacja o tych faktach tylko wzmogła i tak nieprzytomne zainteresowanie Kolbuszową. Zaroiło się w miasteczku od naukowców usiłujących zgłębić to zjawisko.

W ciągu jednego dnia mieszkańcy Kolbuszowej porozbijali w drobny mak wszystkie szyby we wszystkich budynkach.

Wszystkie urzędy, sklepy i domy prywatne są pozbawione szyb i nikt się tym nie przejmuje.

Jak wiecie, ludzie na całym globie pragną posiadać choćby najmniejszą drobinę pochodzącą z tych szyb.

Jej cena w błyskawicznym tempie osiągnęła niebotyczne rozmiary.

Sprzedawcy wszelkich dóbr zjawiają się w Kolbuszowej i oferują jej mieszkańcom owe dobra za drobiny szkła, na których widać obraz Matki Boskiej.

Sytuacja zrobiła się paranoiczno-magiczna.

Mieszkańcy miasteczka zajmują się spekulacją ile też drobiny tutejszego szkła będą warte do końca lipca.

Teraz mamy koniec czerwca i – jak na razie – zwariowała tylko jedna osoba. Utrzymuje, że biel, to prawda.

- Na końcu tego dzielenia drobin szkła jest biel! – wykrzykuje w najmniej odpowiednich momentach.

- Nie ma końca tego dzielenia – odpowiadają ze śmiechem przypadkowi słuchacze.

Zbigniewa Kostrzewy nie zaliczam do tych, którzy zwariowali, bo on już wcześniej to uczynił. Mogę tylko powiedzieć, że połowę szkła z okien domu wybudowanego przez swoich rodziców ukrył, pozostawiając dla siostry, a z drugą połową drobin całymi nocami czeka na pobliskim stadionie na lądowanie kosmitów, którym chce je podarować, licząc, iż w zamian kosmici powiększą mu penisa do takich rozmiarów, jakie mają wieloryby. Czyli do około czterech metrów.

Śmiejemy się z niego, ale tak naprawdę ten śmiech łagodzi jedynie narastające w nas napięcie. Na coś czekamy, spodziewając się jakichś drastycznych wydarzeń.

Choć tylko nieliczni głośno się do tego przyznają.