Bill Victy - bardzo interesujące, wrócę jutro, bo dzisiaj nie mam już czasu. Rozwaliłeś mnie notką od autorską. Podziel na akapity, ciężko czytać. Jedna uwaga, reszta jutro, chyba że ktoś to zrobi przede mną.

Pozdrawiam



Wracam, wkleiłam całość z poprawkami. To oczywiście tylko propozycje i nie wszystkie, bo można jeszcze popracować nad zaimkami, za dużo ich. Ale to praca dla Ciebie.

Pozdrawiam

Pogrubieniami masz powtórki, kursywą do usunięcia, w nawiasach propozycje i sugestie.



- opuściłem ciało

On wtedy wspiął się tutaj do mnie i bez słowa objął, przycisnął me ciało mocno do swojego (przytulił mnie mocno do siebie). Stanął i spojrzał głęboko w (mi, moje) oczy. Nie miał brody a ciało było młode (wyglądał młodo). Mogłem go dotknąć (-)lecz nie chciałem. (nic) Nie mówił nic, pozwolił jednak (tu bym przestawiła szyk)wiedzieć wszystko. Łzy nie były wymowne, krzyk niczego nie oddawał i ciało nic nie mogło powiedzieć. Staliśmy nad przepaścią i łączyła nas tylko prawda… B(O)o on nie został stworzony a ja od teraz (-) tak. Wciąż mogłem myśleć i wciąż byłem człowiekiem, ale innym, ani gorszym ani lepszym – nieznanym. On (P)patrzył na mnie zawzięcie(przenikliwie), lecz ciepło, w końcu krótkim ruchem ręki pozwolił mi (abym wybrał) wybrać drogę. Jakby jasne stało się to(,) że istnieją tylko (dwie)2, jakby logiczne okazało się to(,) że jedna prowadzi w przepaść, druga wysoko ponad nią… (to zdanie jest nie zbyt ładne) (D)decyzja należała do mnie. Ja(,) oświecony i znający(,) wybrałem więc górę, wybrałem szczyt(,) bo myślałem… bo (W)wierzyłem(,) że to raj może być moim domem. Wtedy on podszedł do mnie (i) przewrócił(.)natychmiast i (P)posłał głębiej(,) niż mógłbym przypuszczać - w szczelinę przepaści. Po drodze straciłem swoje(wszystkie ofiarowane) przymioty, zapomniałem (jak się nazywam)[/i]swego imienia i ciało opuściłem (opuściłem ciało). Ale wciąż czułem, nawet inaczej niż zwykle(,) jakby lepiej i pełniej. Byłem kłębkiem wnętrza nieogarniętego cząstką. Bez komórek, bez narządów. Czułem się pełen, miałem oczy lepsze(przestaw szyk) i słuch sprawniejszy(przestaw szyk)(,) lecz żadnych podstaw ani dowodów. Nie pytałem jednak(przestaw szyk), nie dziwiłem się wcale(przestaw szyk), to było proste i znane. W locie widziałem jego twarz(,) ponurą teraz(przestaw szyk) i smutną(.) (U)u celu pokazała mi się jeszcze raz, teraz jednak chciała mi wiele powiedzieć i powiedziała aż za dużo – była zwilżona pojedynczymi łzami. I jak piorun pośród (s)Słońca blasku(przestaw szyk), jak błyskawica bez grzmotu, jak gwiazda pozbawiona oklasków… To na mnie zeszło(przestaw szyk)(,) to we mnie weszło i nade mną dojrzało(,) a później w mroku znów się rozeszło lecz nie odeszło(,) a przy mnie na wieki pozostało. (przestaw szyk) Wiedziałem to(,) czego wiedzieć nawet się nie da(.), (P)prawda jawiła mi się w kanciastym lustrze. Miałem pojęcie i potęgę niewysłowioną(przestaw szyk), ale tylko w jednym celu (zostałem)mnie nią obdarowano(y). Tylko on jeden mógł to sprawić(,) tylko on pozwolił mi się zbawić. By osiągnąć cel odwrotny i udowodnić parę fenomenów. To nie był starzec, ani symbol(.), (T)teraz nie wiem nawet(,) czy to mężczyzna. On jednak był prawdziwym światłem, to (s)Słońce było jego promieniem. Ubrany tylko w siebie, w ogromie przepychu i tak zbędnie… Miał mnie pod sobą, jednak czcił i wielbił… Ja tego nie widziałem, ja tego nie przyjmowałem, ja (wszakże)przecież żyłem, miałem przecież innych… U samego progu bramy wiecznej(przestaw szyk) odebrał mi wszystko to czym wcześniej obdarował, zostawił jedynie świadomość i obraz swej siły w miłości. Pozwolił mi tylko patrzeć na swą twarz zawiedzioną i ciało jakby strudzone. Wtedy brama się otworzyła, ja przez nią bezwładnie wszedłem do środka(wszedłem przez nią bezwiednie). Nic się więcej nie wydarzyło(.), (N)nie było ognia ani siarki, nie było biczów ani batów, nie było jęków i płaczów. Znalazłem jeden tylko schludnie urządzony pokoik i tablicę korkową. To wszystko z czym pozostawił tę moją część. Z umysłu jednak nigdy nie wymazał swojej smutnej twarzy, a w myślach mych nigdy nie pozwolił zapomnieć o sumieniu i idei – idei sprawiedliwości… takiej pierwotnej i niezłomnej… takiej etycznej i rycerskiej… takiej jakiej można było kiedyś szukać lub w nią wierzyć…

Bill Victy - uważam, że tekst jest tego wart, więc nie marnuj czasu tylko bierz się za szlifowanie.

Pozdrawiam