No ładnie, nawet bardzo. Wpasowuje się w mój dzisiejszy nastrój.
I niech mi ktoś powie, że rzeczywistość nie jest lustrzanym odbiciem naszego wnętrza...

Nic tylko się przeglądać i wyciągać wnioski.

Pozdrawiam

Problem z układem rymów w pierwszej strofie widoczny. Szkoda, że powtórzyłaś/eś wiernie anaforę.



Dałbym to kursywą.



Drugi przecinek zbędny.

Podoba się w przekazie.

Jestem pod wrażeniem i treści, przekazu, no i świetnie zastosowanych powtórzeń - to jeden z najlepszych środków stylistycznych, podbija temperaturę i czyni niezły zamęt w głowie.
To niby monotonne skandowanie tej samej linijki tak naprawdę jest gwoździem programu tego wiersza, bo cały ogrom niezadowolenia, jaki odczuwa bohaterka oddać inaczej nie sposób, będzie mdło i nie da takiego kopa, jak uporczywe "domaganie się swego".

Treściowo wiarygodnie, bo czyż tak w życiu naszym nie jest, że ona prosi, czeka, błaga wręcz, a on, nieczuły, zimny, przeświadczony o tym, że rozdaje karty tłamsi kobietę...

Lecz karty rozdaje Los, więc może być różnie.

Piękna, przystępna liryka, bez napuszeń i patosu, czytelna i jasna, a to cenię

Moi Drodzy,
bardzo dziękuję za tyle miłych słów o moim wierszu. Nie sądziłam, że wiersz z zastosowaniem anafory zyska czyjeś uznanie. Teraz tyle rzeczy uważa się za niemodne.

Dziękuję też za uwagi, które są dla mnie bardzo cenne. Zaraz dokonam poprawek.
Serdecznie Was pozdrawiam i życzę dobrej nocy, Lilah


Do Antka - o który wers ci chodzi? Nie o 10?, bo 6. chyba jest ok.

ok, poprawiam

było:
bym choć raz mogła z tobą pomilczeć

jest:
abym mogła choć z tobą pomilczeć

Chyba tak lepiej, zmieniłam. Dzięki wielkie, Antoś.