Hej, podoba mi się fragment

jedwabną szmatką głęboko śniąc

muskasz brzegi dział

by z rana zbombardować mnie

betonowym "dzień dobry"

Autentyczny obraz wielu związków, w których ludzie trwają - jedni w nadziei na to, że to drugie jednak się ocknie z letargu, drudzy, że to się jakoś samo zakończy wypali, bo sami nie mają odwagi się zdecydować na zmianę, walkę o szczęście. Czy dużo odbiegam od pierwotnych intencji Twoich czy raczej nie pamiętasz impulsu, który pchnął Cię do napisania tego tekstu?

Ja, niestety mam pewne uwagi:



"beznzacznych" nie dość, że się powtarza "bez", to źle brzmi.

"Twe", na pewno nie z dużej litery i forma archaiczna, jeśli już to z małej, a najlepiej bez tego zaimka.

Tutaj, dwa razy niepotrzebna inwersja i powtarzająca się końcówka:



Później niepotrzebny zaimek "mnie" i cudzysłów.

Dla mnie, wiersz wymaga dopracowania. Ale przekaz trafia, choć można by w lepszej formie.

Jednak, jak na debiut, nie jest źle.

Życzę powodzenia w następnych przypływach natchnienia. Mam nadzieję, że takowe będą.

Pozdrawiam