Bardzo obrazowe te butelki pełne szeptów.
Ale zastanawiam się, czy "morze milczenia" nie wpasowuje się lepiej niż "ocean" i czy "chociaż" nie daje większej płynności.
Spróbuj podstawić.

Co do drugiej zwrotki - pobawiłabym się z nią jeszcze w różnych ustawieniach tych wersów.
Może dobrze byłoby zacząć od "spokoju bezkresów"?
- spokój bezkresu
zburzony falami przypływów
dobrego nastroju
(jest) niczym ptak
kaleczący niebo - ?

Myślę jeszcze, czy nie byłoby warto oddzielić enterem ostatniego wersu, by podkreślić pointę.

Ale tak czy owak odbił mi się w wyobraźni Twój wiersz, bo podstawiłam pod niego różne własne sytuacje życiowe i... pasowały.
Pustka, jaka się tworzy wokół milczenia, naprawdę czasem przeraża.
Stąd dobry tytuł dla wiersza.

Serdeczności, Apisku