Faktycznie on chyba za dużo dopowiada.
A gdyby tak skrócić - może jeszcze zdążysz - ?

Mam jedną uwagę, Wiolinku:

Pamiętam piegowaty smak ciepła.
Nie pamiętam piegowatego smaku ciepła.
Taka sama odmiana będzie przy "zapomniałem", bo "zapomniałem" jest przeczeniem.
Czyli - dawno zapomniałem już piegowatego smaku ciepła.
Tak jak można zapomnieć kluczy, hasła czy portfela.

Ale treść jest prawdziwa. Bo niestety bycie niechcianym dość często spotyka ludzi.


Serdeczności

nic nie zmieniaj, jest świetny...pozdrawiam,Zyga

Jak się okazuje, może być różnie.
„Kiedy mowa o znaczeniu ‘nie wziąć czegoś przez nieuwagę czy roztargnienie’, wtedy zapomnieć na pewno wymaga dopełniacza. Mówi się i pisze np. zapomniałem (kogo? czego?) telefonu, zapomniałem (kogo? czego?) biletu, zapomniałem (kogo? czego?) notatnika z ważnymi zapiskami itp.
Inaczej dzieje się wtedy, gdy w grę wchodzi znaczenie ‘przestać się kimś lub czymś interesować, zaniedbywać kogoś, coś’. W takiej sytuacji czasownikowi zapominać towarzyszy przyimek o i odpowiedni wyraz (przymiotnik, zaimek, rzeczownik) stojący w miejscowniku, np. zapomniałem (o kim? o czym?) o twoich urodzinach, zapomniałem (o kim? o czym?) o wyniesieniu śmieci, zapomniałem (o kim? o czym?) o ważnym spotkaniu itp.
Możliwa bywa również składnia celownikowa bezokolicznika zapomnieć – zapomnieć coś komuś (czyli ‘wybaczyć’), np. Już dawno zapomniał jej złe zachowanie na dyskotece; Po latach zapomniał siostrze przykrości, które przez nią miał. Rzadko się tak jednak dzisiaj mówi czy pisze.
Okazuje się, że czasownika zapomnieć wolno też używać w konstrukcjach z biernikiem, a zatem trudno je uznać za uchybienie gramatyczne, jak sądzą niektórzy. Musi tylko chodzić o znaczenie ‘przestać mieć coś w pamięci, nie myśleć już o kimś lub o czymś, zerwać związek uczuciowy z kimś, z czymś’”.
Obcy język polski – dr Maciej Malinowski.

Mam wrażenie jednak, że częściej używa się słowa "zapomnieć" w sensie "nie pamiętać" w konstrukcji z dopełniaczem "kogo/czego".
Ale może to zależy od tego, o czym się zapomniało?

Nostalgicznie, z sentymentem i piękną puentą, choć smutno wybrzmiewa, jeszcze długo po czytaniu. Miło tu pobyłam, pozdrawiam serdecznie!

Świetny tytuł, bardzo życiowa treść, ale wydaje mi się, że "zapomniałem już" powinno być kogo, co? - piegowaty smak ciepła, ale nie mam pewności. W kazdym bądź razie w tym miejscu mi zgrzyta. Pozdrawiam

Witaj Zolu.

Już wcześniej wiersz wisiał z Twoją podpowiedzią, tyle że nie miałem kiedy odpisać na komentarze. Teraz to ja kłaniam się za cenną podpowiedź. Pozdrawiam.


Miladoro.

Zamieszałaś mi nieźle tym "Piegolem". Dziękuje zatem za obszerne wytłumaczenie co z czym jeść. Pozdrawiam serdecznie.


Al - szamanko.

Jak widzisz, analizy są bardzo przydatne, niczym w psychologii sugestie i podpowiedzi wnętrza. Bardzo się cieszę że do mnie zaglądasz i to z takimi słowami. Bbb dziękuję.


Witaj Zygo.

Czasem tak - masz rację. CZASEM, ma jednaki tak szerokie spektrum pojęciowe, że trudno je ogarnąć. Tymczasem pozdrawiam.


Witaj Marukio.

Cieszę się że zaglądasz czasem na pp, tym bardziej pod mój wiersz. Bbb dziękuję. Pozdrawiam.


Aleksandrze.

Tak właśnie - to wszystko dzieje się w okolicy tego co napisałeś. Wszystko inne od życia, nie jest już tak ekstremalne. Pozdrawiam i dziękuję.


Witaj AjW.

Już się Twoje zgrzytanie dokonało na nie .Miło że wpadłaś z taką uwagą. Pozdrawiam serdecznie.


Komeadore.


Właśnie wracam spod wiersza, niepodobającego się Tobie. Miło mi że teraz chociaż dokonało się na plus. Pozdrawiam.