aleksander81 - a wiesz, podoba mi się takie nagromadzenie środków poetyckich, skojarzeń i metafor, wcale nie wydaje się przez to wiersz przeładowany, owszem jest nieco ciężki w nagromadzonym ładunku emocjonalnym, ale trudno spodziewać się lekkości przy takim obrazie. A przecież pierwszy i ostatni wers nadaje środkowi subtelnego sarkazmu i podziwu dla puenty.

Pozdrawiam



- to jedyny wers, który w moim odczuciu jest zbyt przeładowany, bardziej to proza niż poezja.

ta, przegiąłeś. napakowałeś dynamitem, podpaliłeś lont i dupa. bywa strzała

amsa - wielkie dzięki za miłe słowa, cieszy Twoje podobanie, pierwszy wers i tytuł rzeczywiście jest sarkazmem, natomiast ostatni jednak miał dawać małą nadzieję i przypominać, że największym cudem świata jest życie, choć niektórzy o tym zapominają. co do wersu, któremu zarzuciłaś prozę, zastanowię się nad nim. pozdrwóki serdeczne

Miroslaw Niepamietny - wielkie dzięki za ślad i odbiór, cieszę się, że zatrzymuje, pozdrawiam serdecznie

Antek - ja przegiąłem...? myślę, że nie bardziej niż Ci, przez których codziennie życie tracą tysiące ludzi, nie rzadko przez błąd czy głupotę innych, brak profesjonalizmu czy niekompetencje. ale dzięki za zajrzenie i ślad, pozdrawiam serdecznie

faith - ładnie napisałaś, cieszę się z takiego odbioru, trochę inny, ale niedaleki od tego co napisałem, ostatni wers jest nadzieją dla wszystkich, zaczynając od cudu zaczynasz nieźle, prawda? ale nie wszyscy pamiętają o tym, że życie jest cudem, każde życie, nie tylko moje ale i Twoje faith przez błąd lekarzy zmarł mi ojciec, przez niedopatrzenie położnej przyjaciele stracili dziecko, a inni w domu starają się podtrzymywać przy życiu roślinę, sami zabijamy te cudy, a powinniśmy je chronić, pozdrawiam serdecznie

Aleks...

wodniczka - dogodzić wszystkim się nie da za to wszystkich wkur... to już żaden problem nie wszystko dla wszystkich, szanuję i pozdrawiam serdecznie

Aleks...

Bozena B - mogę tylko powiedzieć sówko wow i hóó hóó;-) to wyróżnienie spadło na mnie jak grom z jasnego, i nie boli a łechce bardziej. dziękuję za piękne słowa, pamiątka trafia do platynowej szuflady, forever. ładnie ujęłaś "wiersz jak próba zasymilowania się lub chęć powrotu", przycelowałaś tym idealnie. w to samo miejsce, z tym samym bagażem, spojrzeniem itp., itd., niewykonalne. kłaniając się nisko, pozdrawiam serdecznie:-)

Aleks...